4
« กระทู้ล่าสุด โดย aa เมื่อ มิถุนายน 05, 2025, 02:27:00 PM »
134. เรื่อง หลักง่าย ๆ ของหัวหน้า
ในการเป็นหัวหน้า
หรือคนบริหารงาน
บ่ต้องเฮียนหลาย
มีแค่สามข้อ... จำไว้ให้ดี
ข้อแรก...
ต้องลับคมความคิด อยู่เสมอ
อย่าให้มันทื่อ
อย่าคิดแค่แบบเดิม ๆ
เพราะโลกมันหมุน ทุกมื้อ
ข้อสอง...
อย่ากลัวงาน
เมื่อคิดสิทำ... กะต้องลงมือทันที
อย่าผัดวันประกันพุ่ง
ความสำเร็จ มันบ่รอคนเฉื่อย
และข้อสุดท้าย...
ให้รักษาคำพูด
พูดแล้วต้องเฮ็ด
สัญญาแล้วต้องรับผิดชอบ
เพราะ "คำพูด" นี่ล่ะ
มันคือเครดิตของคนเป็นผู้นำ
จำไว้เด้อพี่น้อง
สามข้อ ง่าย ๆ แต่ทำได้
ชีวิตกะก้าวไกลแน่นอน
*************************************************
135. เรื่อง อ่อนต้องซ่อน แข็งต้องเผย
เมื่อเฮายังอ่อนแอ...
จงหลบ... ซ่อนตัวตนไว้
อย่าห้าว อย่าเฮ็ดอวดเก่ง
ให้ก้มลงต่ำ บ่ใช่ต่ำศักดิ์
แต่ต่ำเพื่อเฝ้ารอ
รอเวลา... รอจังหวะ
รอโอกาส... ที่มันสิพัดผ่านมา
อย่างใจเย็น
แล้วมื่อใด๋ที่เฮาแกร่งพอ
แน่นหนักพอ...
ตอนนั้น... ค่อยเผยตัว
ยืนหยัดขึ้นสู่ที่สูง
ยามขึ้นฟ้า... กะสิไร้ผู้ทัดเทียม
ยามคืนดิน... กะบ่มีไผเสมอ
จำไว้เด้อ...
ผู้ที่เข้าใจจังหวะของชีวิต
คือผู้ที่ยืนอยู่ได้... ยาวนานที่สุด
*************************************************
136. เรื่อง ปลาว่ายทวนน้ำ...คือคนสู้ชีวิต
กระแสน้ำ... ที่ไหลเชี่ยว
ปลามันบ่ลอยตามน้ำดอก
มัน... ว่ายทวนน้ำ
ปลาที่ลอยตามน้ำ...
กะมีแต่ปลาตาย
คือกันกับคนเฮานี่ล่ะ
ชีวิตมันต้องสู้ ต้องฝ่าฟัน
ต้องฮึด... ว่ายทวนน้ำ
อุปสรรคมีไว้ให้ก้าวข้าม
บ่แม่นมีไว้ให้ถอดใจ
คนที่ปล่อยชีวิต... ไหลตามเหตุการณ์
บ่ต่อสู้ บ่ยืนหยัด
กะคือคนที่ตายแล้ว... ตั้งแต่ยังหายใจอยู่
จงจำไว้เด้อ
เฮาคือปลาว่ายทวนน้ำ
บ่ใช่ปลาตาย... ลอยตามกระแสโลก
*************************************************
137. เรื่อง เข้าใจชีวิต...คืออิสรภาพ
ล้า... หรือบ่ล้า
ให้เบิ่งที่ตีนเฮา
ทุกข์... หรือบ่ทุกข์
ให้ถามหัวใจโตเอง
อย่าไปหาข้ออ้าง... ให้คำว่าเหนื่อย
เพราะที่เฮายังยืนอยู่... กะเพราะเฮาบ่มีทางเลือก
อย่าไปโทษคำว่าขมขื่น
เพราะถ้าบ่เคยขม... สิมีมื้อใด๋รู้จักความหวานแท้
หัวเราะ... บ่ได้แปลว่าเฮามีความสุข
ร้องไห้... กะบ่ได้แปลว่าเฮายอมแพ้
บางเทื่อ... คำเขียนไม่กี่คำ
กะเว้าความในใจเฮาได้ทั้งเบิด
บางเทื่อ... น้ำใจแค่หน่อยเดียว
แต่จดจำได้ตลอดชีวิต
ยามเฮาอับจน... บ่ต้องการให้ไผสงสาร
เฮาต้องการ... ความกล้า
ยามลังเล... เฮาบ่ต้องการคำสอน
แต่ต้องการ... แค่คนที่บอกว่า "เอาโลด เดินโลด"
โลกใบนี้
คนที่เข้าใจใจเฮา... คนเดียว
กะมีค่าหลายกว่า คนที่อยู่รอบตัวเป็นร้อยเป็นพัน
จงอยู่กับชีวิต
เข้าใจมัน... ยอมรับมัน
นั่นล่ะ... สุขแท้
จงอยู่กับโลก
เข้าใจโลก... ยอมรับมัน
นั่นล่ะ... อิสรภาพ
*************************************************
138. เรื่อง เป็นถั่ว...อย่าลืมเปลือก
เป็นถั่ว... อย่าได้ลืมเปลือก
เป็นคน... อย่าได้ลืมตน
บ่ต้องไปกังวลว่า... บ่มีตำแหน่ง
แต่ให้ย้อนถามโตเองว่า...
เฮามีความดี ความสามารถ
พอสิรับตำแหน่งนั่นบ่
บ่ต้องกลัวว่า... คนอื่นสิบ่รู้จักเฮา
แต่ให้คิดว่า... เฮามีหยังดี
ที่ควรให้เขารู้จักบ้าง
คนที่มีความฮู้จริง
บ่แม่นคนที่ชอบเว้าคำคม
อวดคำเว้าคำจา
เพราะการเว้าให้คนอื่นแพ้
ด้วยถ้อยคำเสียดแทง
มันกะได้แค่... ให้เขายอมภายนอก
แต่บ่ได้ชนะใจ... คนฟัง
ปราชญ์แท้
บ่เอาใจใส่เพียงแค่คำชม
แต่เขาเฮ็ดดีจนคนอื่น... เห็นเอง
*************************************************
139. เรื่อง อยู่ให้สง่างาม แม้บ่มีไผเห็น
อินทรี… บ่ต้องมีคนปรบมือให้
มันกะยังบินสูง ผาดโผนกลางฟ้า
ต้นหญ้า… บ่มีไผฮัก
แต่มันกะยังงอกงามอยู่บนดิน
ดอกไม้ป่า… อยู่ในภูเขาลึก
บ่มีไผได้ดม
แต่มันกะยังหอม… โดยธรรมชาติ
เฮาเฮ็ดงาน… บ่จำเป็นต้องให้ทุกคนเข้าใจ
ขอแค่เฮาทุ่มเทสุดหัวใจ
เป็นคน… บ่จำเป็นต้องให้ทุกคนมาฮัก
ขอแค่เฮาเป็นคนดี โปร่งใส และสง่างาม
ขอให้เฮา... ยืนหยัดอยู่ได้
แม้ไม่มีเสียงปรบมือใด ๆ
เพราะคนที่มั่นใจในเส้นทางโตเอง
บ่ต้องรอคำชม... จากไผเลย
*************************************************
140. เรื่อง บ่ต้องเก่งที่สุด…แต่ขอฮู้จักปรับโต
ในโลกใบนี้...
คนที่อยู่รอดได้ทุกยุคทุกสมัย
บ่แม่นคนเก่งที่สุด
แต่เป็น...
คนที่ฮู้จักปรับโต
ให้เข้ากับยุคสมัย
ที่มันเปลี่ยนไปทุกมื้อ ทุกวัน
เก่งอย่างเดียว...
แต่หัวแข็ง บ่ฟังไผ
สุดท้าย... กะอยู่บ่ได้
แต่คนที่ยอมเรียนฮู้
ยอมเปลี่ยนแปลง
ยอมถ่อมโตลงมาเพื่อโตโตขึ้น
แบบนั้น... คือคนที่อยู่รอดแท้ ๆ
จำไว้เด้อ...
บ่ต้องเก่งกว่าคนอื่น
แค่เก่งกว่าโตของเมื่อวาน
แค่นั้น... กะพอแล้ว
*************************************************
141. เรื่อง เปลี่ยนแปลงบ่แม่นง่าย...แต่บ่เปลี่ยนมันสิหนักกว่า
การเปลี่ยนแปลง...
มันบ่เคยง่าย
มันเจ็บ
มันมีความเสี่ยง
มันเฮ็ดให้ใจฮ้อน ลำบากใจ
แต่ว่า…
มันเจ็บแค่ช่วงหนึ่ง
ถ้าเฮาบ่กล้าเปลี่ยน
เฮาอาจสิต้องเจ็บ
ไปตลอดชีวิต
บ่แม่นแค่ความคิด
แต่ธุรกิจ... ความฮัก...
หน้าที่การงาน หรือแม้แต่การบำเพ็ญบุญกุศล
กะคือกัน
ถ้าคึดว่ามื้อนี้มันตันแล้ว
จงกล้าเฮ็ดสิ่งใหม่
เพราะบางเทื่อ “ความกล้า”
มันคือ “ประตู” ไปสู่ชีวิตบทใหม่
*************************************************
142. เรื่อง ซื่อกินอิ่ม คดได้...แต่อย่าโกง
โบราณว่าไว้...
“ซื่อ กินบ่หมด”
“คด กินบ่ดน”
หมายความว่า...
คนที่ซื่อสัตย์
สิได้ใจ ได้ความนับถือ
ยามเดือดร้อน...กะมีคนคอยช่วย
แต่มายุคนี้
โลกมันเปลี่ยน
คำโบราณกะต้องแปลง
“ซื่อ...กะกินให้อิ่มก่อน”
เหลือค่อยเก็บ
มีหลาย ค่อยแบ่งปัน
“คดได้...แต่อย่าโกง”
อย่าเฮ็ดให้คนอื่นเจ็บ
อย่าซื่อจนเซ่อ
อย่าตรงจนถูกหลอก
“งอได้ก็งอ”
แต่อย่างอจนหัก
เพราะถ้าหัก...ปัญหาสิถาโถมใส่เฮา
จงใช้ปัญญา
อยู่ให้ได้ในโลกจริง
อย่างมีศักดิ์ศรี
และอย่าเสียความเป็นคน
*************************************************
143. เรื่อง 5 คำพูดที่คนฉลาดบ่เว้า
คนฉลาด…
เขาสิฮู้ว่า… อีหยังควรเว้า อีหยังควรเงียบ
บ่แม่นเว้าหล่อๆ…แต่เว้าเป็น!
หนึ่ง…
บ่เว้าท้อแท้ บ่พร่ำบ่น
แม้ชีวิตสิบ่ราบรื่น
แต่เขาสู้ เขามั่นใจในวันหน้า
ความหวังบ่ได้เกิดเอง
มันเกิดจาก “การพยายาม”
สอง…
บ่เว้าโกหก
คนจริง บ่เว้าคำเท็จ
เว้าคือเฮ็ด ซื่อสัตย์คือคุณค่าที่แท้
สาม…
บ่เว้าโอ้อวด
คนเก่งบ่ต้องเว้าหลาย
เขาเฮ็ดให้เห็น เฮ็ดให้จริง
เว้าเบาๆ แต่เฮ็ดแน่นๆ
สี่…
บ่เว้าสอพลอ
คำชมถ้ามันบ่จริง มันบ่มีความหมาย
เว้าออกจากใจคือสำคัญสุด
ห้า…
บ่เว้าว่าร้าย
คนฉลาดบ่เสียเวลาเฮ็ดลายคนอื่น
เขาใช้เวลาพัฒนาตัวเอง
จำไว้เด้อ…
เว้าดี มีคุณ
เว้าหลาย บ่มีสาระ
คุมปาก คุมใจ…คือภูมิปัญญาแท้จริง
*************************************************
144. เรื่อง ความลำบากที่เกินทน
[เปิดคลิป – น้ำเสียงอุ่น ๆ หนักแน่น]
ความลำบากที่มันเกินทน…
มันบ่ได้มาเพื่อเหยียบเฮา
แต่มันสิหลอมเฮา
ให้ฮู้จักความอดทน
[เว้นวรรค – เสียงนิ่ง ๆ แต่แฝงแรง]
มันสิเฮ็ดให้ใจเฮาแกร่ง
จนบ่มีอิหยังมาหยุดเฮาได้ง่าย ๆ
ส่วนความสบายที่มันอยู่นานเกินไป…
มันสิค่อย ๆ กล่อมเฮา
ให้ลืมวิธีต่อสู้
ลืมฮู้จักคำว่า "พอเพียง"
[หยุด เว้นนิดหนึ่ง – น้ำเสียงจริงใจ]
อย่ากลัวลำบากเด้อ
เพราะคนที่โตได้
ต้องผ่านลำบากมาหมดแล้วทั้งนั้น
[ปิดท้าย – ตบด้วยกำลังใจเต็ม ๆ]
ความลำบากนี่ล่ะ
คือครูใหญ่ของชีวิตเฮาเด้
*************************************************
145. เรื่อง “อย่าเลวกับคนที่เขาดีกับเฮา”
[เปิดคลิป – น้ำเสียงนิ่ง หนักแน่นแบบผู้ใหญ่เตือนลูกหลาน]
จำไว้น่ะลูก…
อย่าเลวกับคนที่เขาดีกับเฮาเด้อ
เหลี่ยมคม…
เฮามี กะให้เก็บเอาไว้
อย่าเอามาใช้ใส่คนที่มีบุญคุณกับเฮา
[เว้นนิดหนึ่ง – เสียงจริงใจ]
บ่แม่นพอมีเงินหน่อย
มีตำแหน่งหน่อย
แล้วสิลืมว่าเคยลำบากมาจากไส
อย่าคึดว่าสิพูดจาใส่ผู้ใด๋กะได้
อย่าเหยียบหัวคน…
โดยเฉพาะคนที่เคยยื่นมือมาช่วยเฮา
[เว้นวรรค – น้ำเสียงเตือนอย่างเมตตา]
อยู่กับไผ บ่สบายใจ
ถอยออกมากะได้
แต่อย่าเฮ็ดให้เขาเจ็บใจ
หากเคยพึ่งใคร…
ให้นึกไว้เด้อ
ว่าเฮาเคยเป็นผู้มาอาศัย
[หยุด – เน้นแรงตอนท้าย]
ตอบแทนบ่ได้…
กะอย่าไปเนรคุณเขา
[ปิดท้าย – น้ำเสียงอ่อนโยนแต่มั่นคง]
เฮาเป็นคน...
ขอให้เฮามีคุณงามความดีเป็นหลัก
บ่ต้องเก่ง บ่ต้องอวด
แค่เฮารู้หน้าที่ของเฮา
แล้วเฮ็ดให้ดีที่สุด
ใจดีได้…แต่อย่าให้โดนเอาเปรียบ
อ่อนน้อมได้…แต่อย่าให่ไผเหยียบหัว
...จำไว้น่ะลูก...
*************************************************
146. เรื่อง "ในใจมีฝั่ง จึงมีท่าข้าม"
ในใจ…มีฝั่ง
จึงมีท่าข้าม
คนใดบ่เคยพ่าย
ยามแพ้…มักแพ้จนเลอะเทอะ
คนใดบ่เคยล้ม
ล้มแล้ว…มักลุกบ่ขึ้น
ผู้ใดบ่เคยหิวโหย หนาวเหน็บ
ยามจน…จึงบ่ฮู้จักชีวิตแท้จริง
ผู้ใดบ่เคยสู้
สิ่งที่ได้มา…กะอยู่บ่ทน
สิ่งใดเฮาดูถือต่ำ
มื่อหนึ่ง…สิ่งนั้นอาจเป็นของสำคัญ
ผู้ใดมีจุดมุ่งหมาย
แม่นก้าวช้ากว่า…แต่สิไปไกลกว่า
[เว้นวรรค – เปลี่ยนน้ำเสียงเล็กน้อย]
คนผู้หนึ่ง…
สิคว้าฝันได้…มีแต่ตัวเอง
สิทิ้งฝันได้…กะมีแค่ตัวเอง
อย่าให้ความเคืองใจ
มาทำให้เฮาสูญเสียหลายกว่าเดิม
[หยุดเล็กน้อย – เน้นใจความ]
ล้มแล้ว…บ่เป็นหยัง
ลุกขึ้น…ก้าวต่อ ท่ามกลางฝน
ร้องเพลงไป…ปาดน้ำตาไป
ให่ใจเฮาแจ่มใส
[ต่อเนื่อง – ปิดด้วยพลัง]
แค่…ในใจมีฝั่ง
เฮากะมีท่าข้าม
มีเรือ
มีวันพรุ่งนี้
เชื่อในความดี
แต่อย่าทุ่มชีวิตให่ของนอกกาย
เชื่อใจคนได้
แต่อย่าตำหนิเขา หากบ่จริงใจ
เชื่อในความเพียร
แต่อย่ากลัวความแพ้พ่าย
ความพร่อง…คือเรื่องปกติ
ความสมบูรณ์…คือของหายาก
[จบแบบทรงพลัง]
อย่าเว้ากับตน…แล้วบ่ทำ
อย่าเฮ็ดให้ฝันตัวเองพัง
เพียงเพราะเสียงของคนข้างทาง
อนาคต…เป็นของเจ้า
เฮ็ดให้ดีที่สุด
เพราะ…
"ในใจมีฝั่ง จึงมีท่าข้าม"
*************************************************
147. เรื่อง "ขอบคุณศัตรู ขอบคุณความล้มเหลว"
คนที่…
ไม่เปิดใจยอมรับ “ความจริง”
ไม่ยอม “เรียนรู้”
ต่อให้อยู่ร่วมกับ “ปราชญ์” ทั้งคืน
…ก็ยัง “โง่” เท่าเดิม
[หยุดสั้น – เว้นจังหวะคิด]
นัยอันลึก…ของคำว่า “ขอบคุณ”
บางครั้ง…ไม่ได้มีไว้แค่คนที่ดีกับเรา
แต่…
ต้อง “ขอบคุณศัตรู” ที่แกร่งกล้า
ที่ทำให้เฮาฮู้ว่า…
เรายัง “บ่ใช่มืออาชีพ”
ขอบคุณ…
“ความล้มเหลว” ที่ทั้งเจ็บ
แต่กะ “ซื่อสัตย์” กับเฮาเสมอ
มัน…
เป็นทั้ง “ศัตรู” ที่น่ากลัว
และเป็นทั้ง “ครู” ที่ดีที่สุด
[จบด้วยพลัง]
ถ้าเปิดใจเรียนรู้
แม้แต่ความเจ็บ…กะสอนให้โตได้
แค่กล้ายอมรับ…ว่าเฮายังบ่พอ
วันพรุ่งนี้…เฮากะสิไปได้ไกลกว่าเดิม
*************************************************
148. เรื่อง "เฮาเกิดมาใช้ชีวิตของเฮา"
เวลา…
ของเจ้าของ…มันมีจำกัด
อย่าเสียเวลา…
ไปเฮ็ดตามใจคนอื่น
ไปใช้ชีวิต…คือเขาสั่ง
อย่าไปหลงเชื่อ…
กับคำพูดที่มันมาจากความคิดของคนอื่น
อย่าให้เสียงคนอื่น…
มันดังกลบเสียงในใจของโตเอง
และที่สำคัญ…
ให้กล้า
กล้าที่สิเลือก…
กล้าที่สิอยู่
กล้าที่สิเป็น…โตของโต
ชีวิตนี้…
บ่ได้เกิดมาเพื่อเอาใจไผ
แต่เกิดมา…เพื่อให้เฮา
ได้เป็น “โตของโต” อย่างแท้จริง
*************************************************
149. เรื่อง คำหลัก 8 คำ เพื่อใช้ชีวิต
📌 คำหลัก 8 คำ เพื่อใช้ชีวิต (เวอร์ชันภาษาอีสาน)
1.อดทน
บ่แม่นคนอ่อนแอ หรือขี้ขลาด
แต่คือคนฮู้จักยืนสู้อยู่ในใจโตเอง
2.ปล่อยวาง
นอกจาก “ลมหายใจ” แล้ว
บ่มีอีหยังที่เฮาตัดบ่ได้
3.แรงบีบคั้น
ถ้าคิดตก คิดฮอดจุดหมายได้
มันกะคือ “สวรรค์ในใจ” นี่ละ
4.เปิดใจกว้าง
อย่าไปตีกรอบชีวิต
เพราะตัว “ชีวิต” เอง กะคือความสุข
5.ยืนหยัด
แม้ใบไม้สิหล่น
ขอแค่ใจบ่หล่น รอฤดูงามได้อยู่
6.กุมบังเหียน
จงขี่ชีวิตตัวเองให้เป็น
อย่าให้ใจหลุดจากบังเหียน
7.รู้คุณ
อย่าแค่ฮู้สึก
แต่จง “แทนคุณ” ในแบบของโต
8.ผ่อนคลาย
มอบใจให่สายลม
ปล่อยความเครียดไปคือฝุ่นทาง
*************************************************
150. เรื่อง ใจคน…ฮู้กันตอนตกต่ำ
บทพูดภาษาอีสาน (สคริปต์ 1 นาที)
บ่ได้คบหา…กะบ่ฮู้ดอกว่าไผดีไผร้าย
บ่ได้เกิดเรื่อง…กะบ่ฮู้ดอกว่าไผจริงใจหรือเสแสร้ง
บ่ได้ดื่ม…กะบ่ฮู้ว่าแก้วใดฮ้อน แก้วใดเย็น
บ่ได้หมดผลประโยชน์…กะบ่ฮู้ว่าไผสิยังอยู่
หรือไผสิถิ่มเฮาไป
ยามตกต่ำ…จั่งฮู้ว่ามิตรแท้คือไผ
มิตรเทียมคือจั่งได๋
ฟ้าเปลี่ยนสี…เฮาจั่งฮู้ว่านี่ฤดูหยัง
สถานะคนเปลี่ยน…ใจคนกะเปลี่ยนตาม
อย่าเพิ่งโทษว่าเขาแล้งน้ำใจ
ให้เฮาลองถามใจโตเฮาเบิ่งว่า…
ยืนด้วยขาเจ้าของได้หรือยัง
เพราะคนที่หยัดยืนด้วยขาโตเองได้นั่นล่ะ
…คือคนที่ยั่งยืนที่สุดในโลกใบนี้
*************************************************
151. เรื่อง อย่าเสียดาย…ชีวิตนี้มีแค่เทื่อเดียว
บทพูดภาษาอีสาน (สคริปต์ 1 นาที)
อย่าเสียดาย…
อดีตกะผ่านไปแล้ว
เวลาชีวิตเฮาลดลงทุกมื้อ
มีพอ กะมีสุข
บ่แม่นมีหลายแล้วสิมีสุข
มีฮัก กะมีจาก มีพบ กะมีพราก
มันเป็นของคู่โลก
อย่าฝืน อย่ากลั้นใจ
ฝึกใจไว้ ให้ชิน
บางอย่างควบคุมบ่ได้
สิ่งนั้นกำลังสอนให้เฮาปล่อยวาง
คนอื่นสิเว้า สิเหลิง สิเว่าสูงเว่าต่ำ
กะเรื่องของเขา
ขอแค่ใจเฮา บ่เอาไปอิจฉาเขากะพอ
เฮาทุกคน มีทั้งเรื่องที่เก่ง
กับเรื่องที่ยังบ่ถนัด
อย่าคิดเกินวันพรุ่งนี้
เพราะบ่แน่ว่าเฮาสิได้เห็น
บางเรื่อง…ให้มันผ่าน
เสียใจได้ แต่อย่าเสียดาย
ชีวิตนี้…มีแค่เทื่อเดียว
ใช้ให้คุ้ม อย่าให้เสีย
*************************************************
152. เรื่อง 20 แนวคิดแบบผู้ชนะ
1.พ้อแต่งานหนัก อย่าท้อ ให้ฮู้ว่า… นี่ละคือโอกาสสิพาเฮาไปเป็นมืออาชีพ
2.พ้อปัญหายาก ๆ อย่าหนี ให้คิดว่า… นี่ละคือบทเรียนปั้นสมองให้คม
3.พ้อความทุกข์ ให้บอกโตว่า… นี่คือแบบฝึกหัดเฮ็ดให้ใจแกร่ง
4.พ้อนายที่จุกจิกหลาย ให้ฮู้ว่า… นี่ละคือการฝึกให้เฮาเป็นคนเป๊ะ
5.พ้อคำติเยอะ ๆ อย่าเคียด ให้ฮู้ว่า… นี่คือขุมทรัพย์ที่เขาชี้ให้
6.พ้อคำนินทา อย่าเสียใจ ให้บอกว่า… แสดงว่าเฮายังมีความหมาย
7.ผิดหวังหลายเทื่อ ให้ฮู้ว่า… ธรรมชาติกำลังปั้นภูมิคุ้มกันในใจเฮา
8.ยามป่วยไข้ อย่าท้อ ให้คิดว่า… นี่ละเตือนให้ฮักโตเองเด้อ
9.พลัดพรากจากไผ อย่าอ่อนแอ ให้คิดว่า… นี่คือบทเรียนของการยืนด้วยขาโตเอง
10.ลูกหัวดื้อ กวนใจหลาย ให้บอกว่า… นี่คือโอกาสทองของคนเป็นพ่อแม่
11.แฟนทิ้ง บ่เป็นหยัง ให้บอกโตว่า… ความฮักมันกะคืออนิจจัง
12.พ้อคนที่เฮาฮัก แต่เขามีคู่แล้ว ให้ฮู้ว่า… บ่มีไผได้ทุกอย่างในโลกนี้ดอก
13.หลุดจากตำแหน่ง อย่าเสียสูญ ให้คิดว่า… ชีวิตมันเป็นของชั่วคราว
14.พ้อคนลื่นหลาย กลิ้งเก่ง ให้บอกว่า… อย่าเฮ็ดตามเด้อ บ่คือแบบอย่างดี
15.พ้อคนใจบ่ดี อย่าไปเกลียด ให้คิดว่า… เขาคือแบบอย่างที่เฮาควรหลีก
16.เจออุบัติเหตุ อย่าโทษดวง ให้เตือนโตว่า… อย่าประมาทอีกเด้อ
17.มีคนกลั่นแกล้ง อย่าท้อ ให้บอกว่า… มารบ่มี บารมีบ่เกิด
18.พ้อวิกฤต ให้สู้ ให้คิดว่า… ในวิกฤต มักมีโอกาสซ่อนอยู่
19.ยามจน อย่าโทษฟ้า ให้คิดว่า… นี่คือโอกาสในการต่อสู้ชีวิต
20.พ้อความตาย อย่าหวั่น ให้คิดว่า… นี่คือฉากจบที่สิเฮ็ดให้ชีวิตครบถ้วน
*************************************************
153. เรื่อง หัดพึ่งพาตัวเองเด้อ
หัดพึ่งพาโตเองให้ได้เด้อ
แม้…สิบ่มีไผมาให้กำลังใจ
ยามเป็นเด็ก…พึ่งพาพ่อแม่
เขาเอิ้นว่า “เลี้ยงดู”
แต่ถ้าโตแล้ว…ยังพึ่งแต่พ่อแม่อยู่
เขาเอิ้นว่า “ชาวเกาะ”
พึ่งพาโตเองได้…จั่งเอิ้นว่า “ผู้ใหญ่”
พึ่งพาโตเองได้…เฮาสิจั่งยิ้มได้อย่างภูมิใจ
บ่มีเงินหลาย…เฮากะหาหาเอา
บ่มีบ้าน บ่มีรถ…กะส่อยกันสร้าง
เมื่อยแล้วท้อ…กะให้ลืมมันไป
เจ็บปวดฮ่ำไห้…กะให้ปลอบใจโตเอง
คนอื่น เขาให้เฮาได้แค่ “ต้นกล้า”
แต่ถ้าเฮาปลูกเอง…เฮาจั่งสิมี “ร่มเงา”
ยามลำบาก อย่าไปโทษไผ
ยามวิกฤติ อย่าไปเคียดคนที่เขาบ่ส่อยเฮา
ถ้าเฮาแข็งแกร่ง…ปัญหากะคือ “แรงส่ง”
ถ้าเฮากล้าหาญ…วิกฤติกะคือ “โอกาส”
อย่ายึดในอัตตา…มันสิพาเฮาหลง
อย่าเฮ็ดตามคนอื่น…จนลืมความเป็นโตเอง
พยายามเด้อ
พึ่งพาโตเองได้…ทุกอย่างสิเกิดกับโต
เข้มแข็งเด้อ
แม้…สิบ่มีเสียงปรบมือจากไผ
แต่โตเอง…สิภูมิใจ
เพราะพึ่งพาโตเองได้…คือ “คนจริง”