สวัสดี

รีวิวแก้บน หนังกลางแปลง ลิเก นางรำ
082-8635983
ขอนแก่น
https://www.facebook.com/share/p/1AJzE3CWhD/

3/6/68
114. เรื่อง มีค่า…ยามยังมีประโยชน์?

🎙️ [สคริปต์ภาษาอีสาน – “มีค่า…ยามยังมีประโยชน์?”]

ไก่โตนึง… ราคาหลักแสน
ตอนยังชนะ… มีคนป้อนข้าว
เช็ดถูฮ่าง… ปานลูกอ่อน

แต่พอแพ้… หมดประโยชน์
กะปล่อยให้นอนตาย… ตามยถากรรม

นี่ล่ะ… คือสัจธรรมของชีวิต

มื่อเฮายังมีประโยชน์…
คนกะสิใส่ใจ ป้อยคำดี ๆ
เห็นเฮาคือเทวดา

แต่พอเฮาหมดประโยชน์…
บ่มีไผแล่นมาหา
บ่มีไผถามข่าว
คือจั่งเฮาบ่มีคุณค่า

อย่าเสียเวลา… กับคนที่อยู่เพราะหวังผล
จงอยู่กับคน… ที่เห็นคุณค่าเฮา
ตอนเฮา “บ่มีอีหยัง”

ขอแค่มี “ใจแท้”
กะมีค่ากว่าทองคำหลายเทื่อ
*************************************************
115. เรื่อง จงเป็นเธอในเวอร์ชั่นที่ดีที่สุด

🎤 [เปิดคลิป – น้ำเสียงมั่นใจ นุ่มแต่ทรงพลัง]

ฮู้บ่...
ชีวิตคนเรา บ่ต้องสมบูรณ์แบบทุกมื้อ
แต่เฮาเลือกได้ ว่าสิใช้ชีวิตแบบมีพลัง หรือปล่อยให้วันดี ๆ หายไป

มื้อเก่า แก้บ่ได้
แต่มื้อนี้...เฮาสิทำให้ดีที่สุดได้
อย่าเสียเวลากับอดีตที่บ่มีวันย้อนคืน
ให้โฟกัสกับปัจจุบัน แล้วปลูกอนาคตให้มันงาม

อย่าอิจฉาคนอื่น
เพราะความสุข บ่ได้วัดที่เฮามีหลาย หรือมีน้อย
แต่มันอยู่ที่ใจ ว่าพอหรือยัง

คนเก่งกะเคยผิดหวัง
คนฮักกะเคยเสียใจ
คนสำเร็จกะเคยท้อแท้

ถ้าเจ็บ...อย่าเสียดาย
ให้มันเป็นประสบการณ์
ถ้าผิด...อย่าเสียใจ
ให้มันเป็นบทเรียน

สุดท้าย...
คนที่เฮาควรทำให้ภูมิใจที่สุด
คือ "โตเฮา" คนนี้แหละ
*************************************************
116. เรื่อง จงอย่าได้ตำหนิใคร

🎤 [เปิดคลิป – น้ำเสียงนุ่มลึก มีกำลังใจ]

อย่าเพิ่ง...ตำหนิใคร
ที่เขาเคยเดินเข้ามาในชีวิตเฮา

คนดี...เฮาสิจำเขาด้วยรอยยิ้ม
คนเลว...เฮาสิจำเขาเป็นบทเรียน
คนที่แย่ที่สุด...เขาให้อะไรกับเฮาหลายกว่าที่คิด
เขาให้ "ภูมิคุ้มกัน"
ส่วนคนที่ดีที่สุด...เขาจะอยู่ในใจเฮาตลอดไป

ชีวิตมันกะคือจั่งซี่
ยิ้มแป๊บเดียว...น้ำตากะมา
ร้องไห้บ่ทันแห้ง...เสียงหัวเราะกะตามมา

สุข...อยู่บ่ทน
ทุกข์...กะบ่ถาวร
มันวนเวียน...คือธรรมชาติ

สิ่งสำคัญคือ...
"ใจ" ของเฮา
ต้องอยู่ให้ได้
กับทุกความรู้สึก...ที่เข้ามาแล้วก็จากไป
*************************************************
117. เรื่อง จงใช้ชีวิต...เป็นตัวของตัวเอง

🎙️**[เสียงนุ่ม ๆ ซึ้ง ๆ]**

ฝนตก...
จั่งฮู้ว่าไผ...สิเอาร่มมาส่ง

พอเจอปัญหา...
กะจั่งฮู้ว่าไผ...จริงใจกับเฮาแท้ ๆ

บางคน...
เฮ็ดได้แค่...เติมน้ำตาลใส่ขนม
แต่บ่เคย...ส่งถ่านให้อยู่กลางหิมะ

บางคน...
ดีแต่...ฮ่อนน้ำมันลงกองไฟ
แต่บ่เคย...ดับไฟให้ไผจักเทื่อ

🌼 ดอกไม้...บาน แล้วกะโรย
มื้อวาน...ผ่านแล้ว บ่หวนคืน

ให้ฮู้จัก...ถนอมคนที่ถนอมเฮา
ให้เฮ็ด...ในสิ่งที่สมควรเฮ็ด

คำเว้าหวาน ๆ...
ถ้าบ่มีสัจจะ...กะไร้ความหมาย

มิตรแท้...
บ่แม่นอยู่ใกล้กันทุกมื้อ
แต่อยู่ในใจ...ทุกเทื่อที่เฮาต้องการ

ชีวิต...
พ้อกัน เพราะเวรกรรมพา
จากกัน...เพราะบ่ถนอมกันไว้

อยู่แบบของเฮา
อย่าไปวิ่ง...เป็นบทแทรกในชีวิตไผ

ฮักเมื่อมี...
ปล่อยเมื่อถึงเวลา

ของแท้...สิบ่ต้องพยายาม
ของปลอม...ต่อให้ฝืน...กะอยู่บ่ได้ดอก

จงฮักโตเอง
ให้คุ้มกับชีวิตที่ยังมีลมหายใจ
*************************************************
118. เรื่อง อย่าสนคำนินทา

🎙️**[เสียงสงบนุ่มลึกแบบเตือนสติ]**

ยาม...ได้ยินคำเว้าเหยียดหยาม
จากคน...หลายคน

ขอให้เจ้า...จำคำเว้านี้ไว้

"บ่มีสิงโตโตได๋...
ที่สิหันไปมอง...
เวลาหมามันเห่าตามหลัง"

เขา...บ่ชอบเฮา
เขา...บ่ฮักเฮา
แต่นั่น...มันคือปัญหาของเขา
บ่แม่น...ของเฮา

ต่อให้เขา...มาฮักเฮา
ชีวิตเฮา...กะบ่ได้ดีขึ้น

จั่งซั่น...
อย่าเสียเวลา...
คึดหลายกับคน...ที่บ่มีค่า

โลกมัน...ง่ายขึ้น
ถ้าใจเฮา...มองโลกแบบง่าย ๆ

ฮักโตเอง
เดินต่อไป
และ...
ปล่อยเสียงหมา...ไว้ข้างหลัง
*************************************************
119. เรื่อง อย่าไว้ใจ

จงระวัง...ภัยพาล ในนาม “มิตร”
บางเทือ...คนยิ้มให้
กะอาจสิ...ซ่อนมีดไว้ข้างหลัง

จงระวัง...คนใกล้ชิด ที่เฝ้าอิจฉา
ต่อหน้า...หัวเราะให้
ลับหลัง...คอยซุบซิบใส่ไฟ

จงระวัง...บางคน ที่คอยนินทา
มื้อบ่มีเฮา...เขากะเว้าแทนหมาไปเรียบร้อย

นี่แหละหนา...โบราณว่าไว้
“อย่าไว้ใจ...แม้แต่คนใกล้”

น้ำใส ๆ...ยังมีตะไคร่
คนใจดี...บางเทือกะมีใจร้ายซ่อนอยู่

ใช้ชีวิต...อย่างมีสติ
เบิ่งคนให้ลึก...กว่าคำเว้า

แล้วสิ...อยู่ในโลกนี้
ได้อย่างสงบ
แม่นสิบ่ได้มีหลายมิตร
แต่กะ...บ่ได้มีศัตรูอยู่ทุกมื้อ
*************************************************
120. เรื่อง ไม่มีใครเติบโต โดยที่ไม่เคยร้องไห้

บ่มีไผ...เติบโต
โดยที่...บ่เคยฮ้องไห้

บ่มีไผ...วิ่งได้
โดยที่...บ่เคยหัดเดิน

บ่มีไผ...เข้มแข็ง
ถ้ายัง...บ่เคยอ่อนแอมาก่อน

เรื่องที่เฮารู้สึกว่า “มันยาก”
ที่เฮาฮ้องไห้...นำมันบ่อยๆ

บางเทื่อ...มันกะเป็นแค่
การหัดเดิน...ของนักวิ่งในอนาคต

มื้อที่เฮาบ่ได้ดั่งใจ
มันกะอาจสิเป็น...บทเรียนสำคัญ
เพื่อรอยยิ้ม...ในวันพรุ่งนี้

ฮ้องไห้...ไปก่อนกะได้เด้อ
พรุ่งนี้...ค่อยยิ้มให้กว้างกว่าเก่า

ล้มไปก่อนกะได้
พรุ่งนี้...ค่อยลุก แล้วก้าวต่อ

แม่นว่า...มันสิเหนื่อย
กะบ่เป็นหยัง

เพราะนี่...บ่แม่นจุดจบ
แต่มันคือ...จุดเริ่มต้น
ของเรื่องดี ๆ ที่กำลัง...สิฮอดเฮา
*************************************************
121. เรื่อง อย่าทำตัวสูงจนคนอื่น

อย่าเฮ็ดโตให้สูงปานฟ้า
จนคนอื่น...เอื้อมบ่ฮอด

อย่าเฮ็ดโตให้ต่ำปานดิน
จนคนอื่น...เหยียบข้ามได้

จงเฮ็ดโต...ให้พอดี
ให้คนเคารพ...บ่ดูถูก
ให้คนฮัก...บ่ถือตัว

ขอให้เฮา...เป็นคือ “ใบไผ่”
แม่นพายุสิบ่มีเมตตา
ใบไผ่...กะยังลู่ตามลม

แต่พอพายุพัดผ่านไป
ใบไผ่...กะยืนขึ้นได้คือเก่า

บ่ต้องแข็งคือไม้ใหญ่
แต่อ่อนน้อม แล้วอยู่ได้...คือใบไผ่
*************************************************
122. เรื่อง หมามันเห่า

หมามันเห่า
เพราะว่า...อิจฉาดอก

ให้เฮามองออก
อย่าไปตกใจ...ให้เวียนหัว

เห็นหมาเห่า...อย่าฟ้าวกลัว
หมาชั่ว ๆ เห่าได้...ก็ให้มันเห่าไป

คนปากหมา ด่าว่า นินทาเฮา
อย่าเอาไปใส่ใจหลาย...ปล่อยมันเซาเอง

เขาด่า เขานินทา...ได้อยู่บ่โดน
เดี๋ยวมันก็ล้า...แล้วพากันซา

ใจของเฮา...ให้แน่นเข้าไว้
คนดีบ่ต้องเถียง...แต่ยืนอยู่ได้คือเดิม

ดดดด

29/5/68
96. เรื่อง “ผู้นำตัวจริง”

🎤 เสียงเล่า (นิ่ง เท่ หนักแน่น):

“สิงห์… กะไปกับสิงห์
ลิง... กะไปกับลิง
หมา... กะเห่าอยู่กับหมา
งูพิษ... กะคลานคู่กับงูพิษ”

เมื่อถึงเวลา...
สังคมสิคัดคนให้เหลือแค่…
“ผู้ที่คู่ควร”

📌 ถ้าเจ้าสิเลือกใช้ชีวิตแบบสิงห์
ต้องนิ่ง ต้องหนักแน่น
บ่เลียเก่งคือหมา
บ่ซนคือลิง
บ่พ่นพิษคืองู

สิงห์...
มันบ่ยอมก้มหัวให้ง่าย ๆ
เว้นแต่... คนผู้นั้น “เก่งจริง”

สิงห์...
อาจดุอาจโหดต่อโลกภายนอก
แต่กับครอบครัว... มันอบอุ่น
พร้อมปกป้องจนลมหายใจสุดท้าย

🙌 คนเรามีสมอง
เลือกข้อดีของสัตว์แต่ละตัวมาปรับใช้ได้
แต่ถ้าอยากเป็นผู้นำ
ต้องฝึกใช้ “วิถีสิงห์” ให้ได้

บ่ต้องเลีย
บ่ต้องหลอกเจ้า
บ่ต้องแทงข้างหลังใคร

ขอแค่...
เป็นตัวของตัวเอง
แล้วคำรามให้โลกฟัง… ตอนที่พร้อมที่สุด
*************************************************
97. เรื่อง เปลือกนอก… บ่แม่นทุกอย่าง

🎤 เสียงเล่า (นิ่ง ลึก เรียบแต่มีพลัง):

“โลก… มันบ่ได้อยู่ยากดอก
ที่มันอยู่ยาก… กะคือ ‘อยู่กับคน’ นี่ล่ะ

บางคน... มองกันแค่เปลือกนอก
บ่เคยเห็นคุณค่าแท้ ๆ ข้างใน

บางคน... คบกันเพราะผลประโยชน์
พอหมดประโยชน์... กะหายหัวบ่เห็นฝุ่น

บางคน... ทำดี แต่หวังสิ่งตอบแทน
พอได้แล้ว... กะลืมคนให้

บางคน... เกลียดเฮา ทั้งที่บ่เคยฮู้จัก
แค่... ฟังเขาเล่ามา”

🧠 เฮาอยู่ในโลกที่ “ข่าวลือ” วิ่งไวกว่า “ความจริง”
อยู่ในยุคที่ “ภาพลักษณ์” สำคัญกว่า “จิตใจ”

จงเป็นคนจริง...
แม้คนทั้งโลกสิปลอม
เฮากะยังเป็นเฮา
บ่ต้องดีให้ใครเห็น
แค่พอใจในใจโตเอง... กะพอแล้ว
*************************************************
98. เรื่อง “ใครไม่รู้จักเรา... ไม่มีสิทธิ์นิยามเรา”

🎤 เสียงเล่า (จังหวะเน้น คำชัด ๆ ตรง ๆ สะใจ):

โลกนี้... มันก็น่าขำ!

คนที่ "รู้จักเฮาน้อยที่สุด"...
คือตัวตั้งตัวตี "พูดถึงเฮามากที่สุด" 🤷‍♂️

คนที่บอกว่าเฮา "ไม่ดี"...
คือคนที่ "อิจฉาอยู่ในใจ" 🐍

คนที่บอกว่าเฮา "ทำไม่ได้"...
กะคือตัวเอง "ไม่เคยลงมือทำ" 😏

คนที่วิจารณ์ "ผลงานเฮาหนักที่สุด"...
คือคนที่ "ไม่มีผลงาน" เป็นของตัวเองเลย 🤐

คนที่ชอบ "ดูถูก"...
คือคนที่ "ทำบ่ได้" อย่างที่เฮาทำ 👊

คนที่บอกว่าเฮา "บ้า"...
คือคนที่ "ธรรมดาเกินไป" จนโลกไม่เห็น 🫥

คนที่ว่ารวยแล้ว “อวด”...
คือคนที่ "ถ้ารวยจะอวด" ยิ่งกว่าเฮาอีก! 💸

และคนที่ "หมั่นไส้" ความมั่นใจเฮา
คือคนที่ “รู้สึกต่ำ” กับโตเอง... ลึก ๆ อยู่ในใจ 🧠
*************************************************
99. เรื่อง เวลาลำบาก

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง ๆ ซึ้ง ๆ หนักแน่นแต่ไม่เศร้า)

เวลาลำบาก...
สิบ่แม่นทุกคน... สิอยู่เคียงข้างเฮา

มีแต่เสียง...
ที่ว่า “เดี๋ยวมันกะสิเข้าทางเอง”
แต่... บ่มีแขนไผ
ยื่นมาประคองเฮาเลย

ยามที่เฮาอยากมีคนสักคน
อยู่เป็นเพื่อนเงียบ ๆ
หลายคน...
กลับสอนว่า... “ให้พึ่งโตเองเด้อ”

มันกะจริงอยู่...
แต่ใจเฮามันสิ้นแรงแล้ว

ยามที่เฮาบ่ไหว...
กะมีแต่เสียง
ที่บอกให้ “อดทนไว้”
แต่บ่มีไผ... อยู่ให้จับมือ

“ชีวิต”
มันกะเฮ็ดให้เฮาเห็น...
เห็นว่าโลกนี้... บ่มีหยังแน่นอน

คำว่า “ตลอดไป”
มันกะคือหมอกยามเช้า...
ลาง ๆ แล้วกะหายไป

หลายคน
บ่ได้ฮักเฮา... เพราะเฮาเป็นเฮา
แต่เพราะเฮา...
ยังมีประโยชน์กับเขาอยู่

จำไว้เด้อ...
คนที่อยู่กับเฮา
ยามที่เฮาบ่มีหยังเลย
คือคนที่ควรค่า... สิรักษาไว้

✌ สู้อยู่นำโตเอง
อย่าให้ความเหงา... พังใจเฮา
*************************************************
100. เรื่อง ยามมี เท้าจงติดพื้น

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนุ่ม หนักแน่น ปลุกสติ)

ยามเฮามี...
ให้เท้าเฮา... ติดพื้น

อย่าเฮ็ดโตสูงกว่าใจ
อย่าลืมว่า... พื้นดินที่เหยียบ
คือที่เดิม... ที่เฮาเคยเริ่มต้น

ยามเฮาร่ำรวย...
อย่าเหลิง... อย่าเบิ่งคนต่ำกว่า
คือของบ่มีค่า

ยามตกต่ำ...
อย่าเพิ่งท้อใจ
ฟ้าสูงปานใด๋... ยังมองเห็น
ใจคน... กะยังมีทางฮู้

ยามมีความสุข...
อย่าลอยขึ้นฟ้า
จนลืมคนที่เคยยืนอยู่ข้างเฮา
ตอนที่บ่มีหยังเลย

ยามเจ็บ ยามทุกข์...
อย่าปล่อยให้จมอยู่กับความเศร้า

และ…
ยามที่บ่เหลือไผเลย...
ให้ “เหลือสติ” ไว้เตือนโต
ว่ายังมี “ใจ” เฮา... ที่บ่ยอมแพ้

✌ สู้นำโตเองเด้อ
ทุกอย่างมันแค่ “ช่วงเวลา”
บ่ดนมันกะผ่านไป
*************************************************
101. เรื่อง โบราณว่าไว้

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงผู้ใหญ่ใจดี ผสมแง่คิดลึกซึ้ง):

โบราณเคยว่าไว้...

“ซื่อ... กินบ่หมด
คด... กินบ่ดน”

หมายความว่า...
คนที่เฮาซื่อสัตย์
สุดท้าย... บ่มีมื้ออดตาย

ยามเดือดร้อน
กะยังมีคนยื่นมือ... มาช่วยเหลือ

แต่... โลกทุกวันนี้มันเปลี่ยนไปแล้วเด้อ

"ซื่อ... กะให้กินให้อิ่มก่อน
เหลือจั่งค่อยเก็บ... มีหลายกะค่อยแบ่ง"

"คดได้... แต่บ่ควรโกง"
อย่าไปซื่อจนเซ่อ
อย่าตรงกับคน... ที่เขาคึดเอาเปรียบเฮา

“งอได้กะงอบ้างเด้อ...
แต่อย่างอจนหัก”

เพราะถ้าหักแล้ว...
มันคือโตเฮานี่ล่ะ ที่เจ็บที่สุด

ข้อคิดส่งท้าย:
เป็นคนดี... กะดีให้เป็น
เป็นคนซื่อ... กะต้องมีไหวพริบ
บ่แม่นว่าโลกเปลี่ยน แล้วเฮาสิเปลี่ยนใจ
แต่ต้อง “อยู่ให้เป็น” ในโลกที่มันบ่เหมือนเก่า
*************************************************
102. เรื่อง ถ้ารักชีวิตก็อย่าทิ้งขว้างเวลา

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงเรียบ นุ่ม ลึก มีพลัง):

ถ้ามักชีวิต... กะอย่าฟ้าวถิ่มเวลาเด้อ

เพราะ "ชีวิตดี ๆ"... มันบ่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ
แต่มันเกิดจาก "การใช้เวลา"... อย่างมีคุณค่า

เวลาแต่ละวินาที... มันย้อนคืนบ่ได้
เฮาสิหัวเราะ หรือเฮาสิไห้
สุดท้าย... มันกะกลายเป็น "อดีต"

บ่ต้องใช้เวลาทุกมื้อให้สมบูรณ์แบบ
แต่อย่างน้อย... ใช้ให้มัน "คุ้ม" กับที่ได้เกิดมา

ชีวิตที่มีค่า
มันบ่ได้อยู่ที่เฮามีหลายปานใด๋
แต่อยู่ที่เฮา "ให้เวลา" กับสิ่งที่มี
และ "ให้ใจกับคนที่ควรค่า"... ปานใด๋ต่างหาก

ข้อคิดปิดท้าย:
เวลา... มันคือทรัพย์สมบัติเดียว
ที่เฮา "มีเสมอกัน" ทุกคน
คนฉลาด... ใช้เวลาเป็น
คนเห็นคุณค่า... ใช้ชีวิตเป็น
*************************************************
103. เรื่อง รู้จักตัวเอง

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนุ่มลึก หนักแน่น มีสติ):

ก่อนสิเอาชนะคนอื่น
ให้เอาชนะ... "โตเอง"... ให้ได้ก่อน

ก่อนสิว่าคนอื่น
ให้ย้อนเบิ่ง... "โตเฮา"... ให้ถี่ถ้วน

ก่อนสิฮู้จักใจคน
ให้เรียนรู้... "ใจโต"... ให้เข้าใจ

ยามใด๋... ที่เฮาเร่งไปข้างหน้า
โดยบ่มี "สติ"... ควบคุมใจ

เฮากะสิเหมือน...
คนที่มีพลัง... แต่ขาดการนำทาง

เฮากะสิกลายเป็น...
คนใจร้อน... เจ้าอารมณ์...
ฮ้ายทั้งต่อคนอื่น... และต่อตัวเฮาเอง

ข้อคิดส่งท้าย:
"ยิ่งใหญ่บ่ได้อยู่ที่ยืนสูงกว่าผู้อื่น
แต่อยู่ที่... ยืนอยู่กับใจโตเอง ได้ทุกสถานการณ์"
*************************************************
104. เรื่อง "เมื่อผู้นำหลงอำนาจ อุดมการณ์ก็เป็นเพียงเรื่องสมมติ"

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง หนักแน่น แฝงความจริง):

เมื่อผู้นำ… หลงในอำนาจ
เสียงของประชาชน… กะคือ "ลมผ่านหู"

เมื่อใจ… หันไปหาเก้าอี้
อุดมการณ์… กะเหลือแค่ "ถ้อยคำสวยหรู" ที่เอาไว้หลอกคน

บ่แม่นทุกคน… ที่อยู่สูง จะมีหัวใจสูงนำ
บางเทื่อ… เขาเพิ่นเพียงแค่ “ปีนขึ้นไปเหยียบคนอื่น”

อำนาจ… ถ้าใช้ผิด
บ่ต่างจาก "ไฟ" ที่เผาเฮือนคนของโตเอง

อุดมการณ์… ถ้าบ่ยึดมั่น
กะคือแค่… "เรื่องสมมติ" ที่เอาไว้ใช้ตอนหาเสียง

จำไว้เด้อ…
"ผู้นำแท้" ต้องกล้านำ… ยามลำบาก
บ่แม่นหลบอยู่ข้างหลัง… ยามบ้านเมืองฮ้อน
*************************************************
105. เรื่อง โอกาส และจังหวะ

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงเรียบสงบ แฝงแง่คิด):

เมื่อ… มัน "เหมาะสม"
เมื่อ… มัน "มีโอกาส"
ใบอ่อน… กะสิ "โต" ขึ้นมาเอง

เมื่อ… มัน "ถึงจังหวะ"
เมื่อ… มัน "ถึงเวลา"
ใบแก่… กะสิ "ร่วงหล่น" จากก้าน

ในช่วงทาง… ของการ "ผลัดเปลี่ยน"
มันสิมี… อีหยังบางอย่าง…
มาเตือนใจเฮาอยู่เสมอ

เตือนว่า… ได้เวลา "โตขึ้นอีกขั้น"
เตือนว่า… ฮอดเวลา "ปล่อยวาง"

เมื่อ… มันเหมาะแล้ว
เมื่อ… มันควรแล้ว
บ่ว่า… สิเป็นใบไม้… ใบหญ้า… หรือ "ชีวิตคน"

กะล้วนมี… "เวลา"
มี… "โอกาส"
และมี… "จังหวะของโตเอง" คือกันเด้อ

ข้อคิดปิดท้าย:
“อย่าฝืนโต… ถ้ายังบ่ถึงเวลา
และ… อย่าฝืนอยู่… ถ้ามันถึงเวลาที่ต้องไป”
*************************************************
106. เรื่อง  อธิบายน้ำใจคน

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง ลึกซึ้ง หนักแน่น)

น้ำ... บ่ได้หยั่ง กะบ่ฮู้ว่าตื้นหรือลึก
คน... บ่ได้คบ กะบ่ฮู้ว่าดีหรือชั่ว

ในโลกใบนี้…
มีแต่อย่างเดียว… ที่บ่เคยหลอกเฮา
คือ... "กาลเวลา"

กาลเวลา... สิเป็นคนบอก
ว่าอันได๋เป็นของจริง…
อันได๋เป็นของลวง

อย่าสิใช้แค่ตา… ไปตัดสินคน
เพราะตา... มักสิพาเฮาหลง
อย่าสิฟังแต่หู… เพราะหู… กะหลงเสียงเว้า

ให้ใช้ "ใจ"... เป็นเครื่องวัด
ให้ "เวลา"... เป็นคนพิสูจน์

คนจริง... บ่ต้องเว้าให้หลาย
คนลวง... เว้าอ้อนวอนยังไง… กะบ่แท้

สุดท้าย… กาลเวลา… สิเผยฮู้ทุกอย่าง
ว่าไผ… เป็น "คนจริง"
ว่าไผ… เป็น "คนหลอก"
*************************************************
107. เรื่อง ถนนบางสาย... กะต้องเดินคนเดียว

🎤 เสียงเล่า (อ่อนโยน แต่น้ำเสียงมั่นคง)

ถนนบางสาย... กะต้องเดินคนเดียว
บ่แม่นว่าเฮาบ่ดี
แต่... มันคือทางของเฮา

ชีวิต... มันกะจั่งซี้ล่ะ
น้อยคนหลาย ที่สิเข้าใจเฮา
ใผบ่ไปนำเฮา... กะบ่เป็นหยัง

เสียใจได้... แต่อย่าสิฮ้ายจนเสียโตเอง
ถ้าเฮา... "เสียความเป็นโตเอง"
คือเฮา... "เสียทุกอย่าง"

ลุกขึ้นเด้อ
ก้าวต่อไป
ยังมีหลายอย่างดี ๆ
รอเฮาอยู่ข้างหน้า

ประตูเก่า... สิปิดไป กะให้มันปิดไป
เพราะ... บานใหม่... กำลัง "เปิดรอเฮา" อยู่เด้อ

✌ อย่าท้อ ✌ อย่าสิหยุด ✌ เพราะเฮาคู่ควรกับความสุข
*************************************************
108. เรื่อง อย่าเสียเวลาวิ่งตามม้าเพียงตัวเดียว

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง สุขุม มีพลังใจ)

อย่าเสียเวลา... วิ่งตามม้าแค่โตเดียว
เอาเวลานั่น... ไปปลูกหญ้าให้เขียวคัก ๆ ดีกว่า

มื่อใด๋... หญ้าเต็มท้องท่ง
ม้ามันสิก้าวมาเอง
แถมบ่แม่นแค่โตเดียว... แต่มาทั้งฝูง
ให้เฮาเลือกตามใจ

บางเทื่อ...
เฮากะต้องยอม "อยู่ลำพัง"
เพื่อสิเวลาให้โตเอง "เก่งขึ้น"

ฝึกฝนโตเอง
ให้มีดี ให้มีความฮู้
ให้มีเสน่ห์จากภายใน

จงจำไว้เด้อ...
มื้อเฮาเบ่งบานคือดอกไม้
ผีเสื้อ... มันสิก้าวมาเอง
โดยที่เฮา... บ่ต้องไปตอมไผก่อน

อย่าเอาความฝันไปยกให้ไผ
เฮานี่ล่ะ... คือคนที่คู่ควรกับสิ่งดี ๆ
แค่... อดทน แล้วเบ่งบานในเวลาเฮา
*************************************************
109. เรื่อง อย่าคิดว่าสิ่งที่เรามองไม่เห็นนั้นจะไม่มี

🎤 เสียงเล่า (โทนนุ่มลึก แฝงแง่คิด)

ปลา… บ่ฮู้ดอกว่า บนฟ้ามีหยัง
นก… กะบ่ฮู้คือกัน ว่าใต้น้ำมันเป็นจังได๋

อย่าคิดเด้อ…
ว่าสิ่งที่เฮาบ่เห็น… มันสิ "บ่มีอยู่"

ใจคน… กะคือกัน
เฮาบ่สามารถลึกซึ้งฮอดหัวใจไผได้
สิว่าเขาเป็นมิตรแท้ หรือซ่อนมีพิษภัยอยู่ในใจ

บางเทื่อ…
สิ่งที่เฮาเห็น กะอาจบ่แม่นความจริง
สิ่งที่จริง… เฮากะอาจมองบ่เห็น

ให้ "เวลา" เป็นคนเฉลย
ให้ "เวลา" เป็นคนพาเฮา ไปเบิ่งความจริง

เพราะเวลา…
บ่เคยโกหกไผ

🕊️ ใจเย็นไว้เด้อ... เดี๋ยวเฮากะฮู้เองว่า... ไผ "อยู่ข้างใน" จริง ๆ
*************************************************
110. เรื่อง ต่างคน... ต่างก็มีเหตุผล

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงสงบนุ่มลึก แฝงด้วยความเข้าใจและเมตตา)

ต่างคน... ต่างก็มีเหตุผล
ที่แตกต่างกัน... ตามเส้นทางที่ใจฝัน

บางคน... เดินไปข้างหน้า ด้วยความหวัง
บางคน... ยังยืนอยู่กับที่ เพราะความกลัว

ทุกคน... มี "พรุ่งนี้" ที่ตัวเองวาดไว้
และบางทีก็มี "ความดื้อ"
"ความรั้น"... ในแบบของตัวเอง

การกระทำของเฮา...
บ่แม่นสิถืกใจไผทั้งหมดดอก
บางคน... กะสิพูดประชด
บางคน... กะบ่เข้าใจในเจตนาเฮา

แต่นี่แหละ... เพราะว่าเฮา "เกิดมาเป็นคน"
ทุกก้าวที่ก้าว... จึงแตกต่าง
ทุกย่างที่เดิน... จึงมีค่า

ให้เข้าใจ...
ให้เมตตา...
แล้วทุกเส้นทาง
สิพาเฮาไปฮอดฝัน ในแบบของเฮาเอง
*************************************************
111. เรื่อง คนที่อดทนได้... คือคนที่เข้มแข็งที่สุด

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงสุขุม นุ่มลึก มีวุฒิภาวะ):

การที่เฮา... เป็นคน "ใจเย็น"
บ่ได้แปลว่า... เฮา "ยอมคน" ดอกเด้อ

แต่คือ... เฮา "มีสติ" มากขึ้น
รู้จัก "คุมใจ"... คุมคำพูด
บ่เฮ็ดตามอารมณ์ชั่ววูบ

หลายคนเข้าใจผิด...
ว่าใจเย็นคืออ่อนแอ
ว่าอดกลั้นคือแพ้

แต่แท้จริงแล้ว...
คนที่อดทนได้... คือคนที่เข้มแข็งที่สุด

เพราะใคร ๆ กะโกรธเป็น
แต่บ่ใช่ทุกคน... สิ "หยุดทัน"

ถ้าเฮา "หยุดได้"... คิดก่อนเฮ็ด
นั่นล่ะคือชัยชนะในใจโตเอง

#ใจเย็นคือพลัง
#สติมาก่อนอารมณ์
*************************************************
112. เรื่อง สุข... หรือ ทุกข์

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนุ่มลึก สงบ สะกดใจ):

"ไฟ"... มันบ่ได้ฮ้อน
ถ้าเฮาบ่เอาตัว... เข้าไปใกล้

"ทุกข์"... มันกะบ่ได้หนัก
ถ้าเฮาบ่เอา "ใจ"... ไปแบกไว้

แท้จริงแล้ว...
สุข... หรือ ทุกข์
มันบ่ได้อยู่ที่โลก
แต่มัน... "อยู่ที่ใจเฮา"

ใจที่ "ยึด"... กะทุกข์
ใจที่ "ปล่อย"... กะสุข

คำถามสำคัญคือ...
สิเลือกแบก... หรือสิเลือกปล่อย?

ชีวิตมันสั้น
อย่าเอาใจ... ไปแบกสิ่งที่มันบ่มีน้ำหนักพอ
ที่จะพาเฮาลุกขึ้น... แล้วเดินต่อ

#สุขอยู่ที่ใจ
#ปล่อยได้ใจกะเบา
*************************************************
113. เรื่อง “ทาง”

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงอบอุ่น หนักแน่น ปลอบใจเบา ๆ)

“ทาง” ของแต่ละคน...
มันบ่คือกันหรอก

โตเฮา... เติบโตมาแบบหนึ่ง
เขา... กะเติบโตมาอีกแบบ

แต่มื่อใด๋ที่ใจมัน “ท้อ”
เฮากะเข้าใจกันได้...
เพราะความรู้สึก... มันเหมือนกัน

ทุกคน... เคยฮ้องไห้
ก่อนสิผ่านเรื่องยาก ๆ ไปได้

สุข... เศร้า... สมหวัง... ผิดหวัง
ฮู้จัก “ฮัก”... แล้วกะเคยถืก “ฮักทำร้าย”

แต่ว่า...
ทุกอย่างที่เฮาเจอ
มันเฮ็ดให้เฮา... โตขึ้น

ชีวิต... มันบ่เคยปูพรมแดงให้ง่าย ๆ ดอก
แต่เฮาสิเรียนฮู้ได้...
ว่า “ระหว่างทาง”
ขอแค่เฮามี “ใจอดทน”
และฮู้จัก “มีความสุข” กับทางที่เฮาเลือกเดิน

✌ เดินต่อ... เดี๋ยวมันกะสิพาเฮาไปฮอดจุดหมายเองเด้อ

27/5/68
76. เรื่อง  กระจกบานใหญ่ที่สะท้อน “ใจคน”

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง ลึก ถืกใจแต่บ่โวยวาย):

มื้อมั่งมี...
อยู่ไส... คนกะอยากอยู่ใกล้

มื้อเสียหลัก...
ไปไส... คนกะเบิ่งโต บ่แม่นเบิ่งใจ

มื้อมีเงิน...
เอิ้นไผกะมา
ขอหยัง... กะได้ทันที

แต่มื้อบ่มี...
เงยหน้าเบิ่งหาไผ
เขากะ “เมินหน้า”

📌 อยากฮู้ใจคน...
ให้เบิ่งตอนที่เฮา “ทุกข์”
บ่ใช่ตอนที่เฮา “สุข”

ไผสิยืนเคียงข้าง...
ไผสิซ่อยดึงขึ้นมา
ไผ “หายไปคือบ่เคยฮู้จักกัน”

จำไว้เด้อ...
คนที่ “ยังอยู่” ตอนเฮาไร้ประโยชน์
...คือคนที่ควรรักษาไว้ให้ดีที่สุด

เพราะคนจริงใจ
สิอยู่แม้ว่า... เฮาบ่เหลืออิหยังเลย
*************************************************
77. เรื่อง มิตรแท้

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงอบอุ่น นุ่ม ซึมลึกแบบเว้ากับใจโตเอง):

ความสำคัญของ “เพื่อน”
บ่ได้อยู่ที่... มีหลายคน
แต่มันอยู่ที่... ตอนมืดมน เฮายังเหลือไผอยู่ข้าง ๆ

บางมื้อ... ชีวิตมันแย่
มันล้ม
มันบ่คือฝัน

แต่ถ้าเฮา “หันไป”
แล้วยังเห็น “ไผบางคน”
ที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือเก่า...

ให้เฮาฮู้ไว้เด้อ...
ว่าเฮายังโชคดี
ยังบ่แย่ปานได๋

เพราะบางคน...
เขาอยู่คนเดียวตอนล้ม
...บ่มีไผเลย

📌 เพื่อนที่ยังอยู่
...คือของมีค่า
คือ “ใจ” ที่ควรรักษา
คือ “บุญ” ที่ควรฮู้คุณ

โชคร้าย... มันผ่านไปได้
แต่ “เพื่อนแท้”... อยู่ไปนำใจเฮาอีกโดน
*************************************************
78. เรื่อง พลังของคนที่ตัดวงจรดราม่า แล้วเลือก “เดินหน้ามีความสุขแทน”

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงแน่วแน่ หนักแน่น แต่สงบ):

หมดยุคแล้วเด้อ...
นั่งโจมตีคนอื่น
...เอาเวลามานั่ง “ใส่ไฟ” ใส่คนที่เฮาบ่ชอบ

เกลียดไผ...
กะ “ปล่อยมันไป”
บ่ต้องด่า
บ่ต้องแข่ง

บ่ชอบไผ...
กะ “บ่ต้องคุย”
คือจังเฮาเลิกกินเผ็ด
กะบ่จำเป็นต้องด่า “พริก”

คนได๋ “บ่ดี”
กะ “บ่ต้องคบ”
สิเว้าว่าบ่คือใจ
สิกะบ่เสียเวลากับคนแบบนั้นอีก

🚶‍♂️ เดินหน้าต่อไป
ทำมาหากิน
เลี้ยงโต
เลี้ยงครอบครัว
...สร้างชีวิตให้ดี

เพราะสุดท้ายแล้ว...
สุขของเฮา... บ่ได้เกิดจากการเอาชนะใคร
แต่มันเกิดจาก...
การชนะใจโตเอง... แล้วอยู่ให้สบายใจ
*************************************************
79. เรื่อง "ผู้นำ" ไม่ได้วัดกันที่ตำแหน่ง หรือภาพลักษณ์

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงลุ่มลึก หนักแน่น แต่เว้าเรียบ ๆ):

คนที่เป็น “ผู้นำ” แท้ ๆ
คือคนที่... ถึกยอมรับ โดยบ่ต้องเว้าอวดโต

เขาบ่ต้อง “ขอให้คนฮัก”
แต่คนกะฮัก... เพราะใจเขา “มีให้”

📌 อย่าหลงไปกับ “หน้ากากคนดี”
เพราะถ้าคนโจร “สวมหน้ากาก”
เฮากะบ่ฮู้ดอก...
ว่าไผ “ดีแท้” หรือ “แค่แสดง”

ผู้นำบ่แม่นคนเสียงดัง
ผู้นำคือคนที่...
ยืนอยู่หน้าทีม แล้วเฮ็ดให้ทีมรู้สึก “ปลอดภัย”

⛔ เบิ่งคน... อย่าเบิ่งแต่ปาก
อย่าเบิ่งแต่ตำแหน่ง
อย่าเบิ่งแต่ภาพสวย ๆ ในโซเชียล

✅ ถ้าสิเลือกไผสักคน
ให้เบิ่งที่ “ใจ”
เบิ่งที่ “การกระทำตอนบ่มีคนเบิ่ง”

นั่นล่ะ...
สิบอกว่าเขาเป็น “ผู้นำจริง” หรือแค่ “คนถือธงหลอก ๆ”
*************************************************
80. เรื่อง คู่มือวางใจฉบับเร่งด่วน

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนุ่ม ละมุน ฟังแล้วใจเบา):

อิหยัง... ที่มัน “บ่สบายใจ”
กะอย่าเอามาคิดจนหลับบ่ลง

อิหยัง... สิเกิด
กะอย่าไป “ฝืนมันนัก”
บางเทื่อ... ปล่อยมันไหลไปคือเก่า
กะคือจั่งน้ำ

อิหยัง... ที่มัน “ขัดตา”
กะหลบตาบ้าง
บ่ต้องเบิ่งให้เครียดหัวใจ

อิหยัง... ที่ “หนักใจ”
กะอย่าเก็บมาคิดทุกเรื่อง
ใจเฮา... มันบ่ใช่ลังใส่หิน

อิหยัง... ที่ “ร้อนใจ”
กะปล่อยให้มันผ่าน
คือจั่งลมโกรก... เดี๋ยวมันกะสงบเอง

อิหยัง... ที่มัน “ทุกข์”
กะอย่าไปยึดมันไว้
เพราะยิ่งเฮากอดแน่น
มันยิ่งเจ็บ

อิหยัง... ที่มัน “บ่สำคัญ”
กะลืมมันบ้าง
...โตเฮา... สิได้ “เบาใจ” ขึ้นหน่อย
*************************************************
81. เรื่อง ความอดทน

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงอ่อนโยน ซึ้งใจ แต่หนักแน่น):

ภายใต้... “รอยยิ้มสดใส”
บางเทื่อ... มันกะคือ “ความอดทน”
ที่เฮาเอาไว้ปิด... บาดแผลใจโตเอง

ภายใต้คำว่า “บ่เป็นหยังดอก”
บางมื้อ... มันคือเสียงที่กลืน “น้ำตา” ลงคอ

เฮาบ่ฮู้ดอก...
ว่าคนที่ยิ้มอยู่ข้าง ๆ เฮา
เขา... “ฝืน” อยู่ปานใด๋

📌 ชีวิตแต่ละมื้อ
บ่แม่นว่าทุกคน “สู้ไหว” คือกัน

แต่...
สิ่งหนึ่งที่เฮาเชื่อได้เสมอคือ...
"เดี๋ยวมันกะสิผ่านไป"

ถ้าเฮา... ยัง “อดทน”
ยังยืน
ยังฮู้ว่า... โตเฮานี่ล่ะ
คือกำลังใจที่สำคัญที่สุด

วันนี้...
ขอส่งใจ... ให้คนที่ยิ้มทั้งที่ยังไหวบ่สุด

✌ อยู่เด้อ... เดี๋ยวดีขึ้น
✌ สู้เด้อ... เดี๋ยวมันผ่าน
✌ ฮักโตเองเด้อ... เพราะใจเฮากะสำคัญคือกัน
*************************************************
82. เรื่อง งานของเฮา “มีเกียรติ” เสมอ... ถ้าเฮาทำมันด้วยใจ

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงภูมิใจ หนักแน่นแต่ถ่อมตน):

“บ่มีอาชีพได๋ดอก... ที่ต่ำต้อย”

สิ่งที่ “ต่ำ” จริง ๆ
...คือ “ทัศนคติ” ของคนที่เหยียดอาชีพคนอื่น

เฮาเฮ็ดงานสุจริต
หาเลี้ยงโต
หาเลี้ยงครอบครัว
เลี้ยงลูก เลี้ยงพ่อแม่
นั่นล่ะ... คือ “งานที่สูงสุด”

🛠️ บ่ว่าเฮาสิเป็นช่าง
ขายข้าวแกง
ล้างห้องน้ำ
กวาดถนน
ทุกคน... กะคือ “ฟันเฟือง”
ที่ขับเคลื่อนโลกใบนี้คือกัน

บ่ต้องสนใจดอกว่าไผ “สิว่าเฮาเป็นจังได๋”
เพราะ “เป้าหมายของเฮา”
...มีแต่โตเฮานี่ล่ะ ที่เบิ่งเห็นชัดที่สุด

เฮ็ดไปนำใจ
ภูมิใจในอาชีพโต
และยืนให้มั่นในทางของเฮาเด้อ ✊
*************************************************
83. เรื่อง อย่าหลงลืมคนที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของเฮา

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงช้า หนักแน่น และซึ้งลึก):

อย่าลืมเด้อ...
คนที่เคยเป็น “บันได” ให้เฮาเหยียบขึ้น
แม้เขาสิอยู่ข้างล่าง... แต่เฮาขึ้นมาสูงได้ก็เพราะเขา

อย่าลืมเด้อ...
คนที่เคยเป็น “สะพาน” ให้เฮาก้าวข้าม
อุปสรรคต่าง ๆ ที่ผ่านมานั่น
บางเทื่อ... มีคนหนึ่งยืนให้เฮาข้ามอย่างบ่บ่น

อย่าลืมเด้อ...
คนที่เคย “เติมกำลังใจ” ตอนเฮาแทบสิบ่ไหว
ตอนน้ำตาหยดลงหมอน... ยังมีเสียงหนึ่งเว้ามาว่า “สู้นะ”

📌 จำไว้ให้ดีเด้อ
มื้อนี้เฮาอาจยืนได้ไกล
แต่บ่มีทางมายืนตรงนี้ได้
...ถ้าบ่มี “เขาเหล่านั้น”

ให้เฮาฮู้จัก “ก้มกราบในใจ”
ฮู้จัก “ขอบคุณ” แม้เขาบ่เว้าสักคำ

เพราะความสำเร็จที่แท้
...บ่ได้วัดที่ยืนสูงไส
แต่มันวัดจากว่า
เฮายังฮู้จัก “ใจต่ำ” ได้อยู่บ่
*************************************************
84. เรื่อง ฝีมืออย่างเดียว บางครั้งก็ไม่พอ

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง เรียบ แต่เจ็บลึก):

บางเทื่อ... “มีฝีมือ”
กะบ่ได้แปลว่า... สิ “มีประโยชน์”

“เก่ง” ปานได๋
ถ้า “นายบ่โปรด”
กะอาจถึก “เหยียบให้แบน” ได้คือกัน

ฝีมือ...
บางเทื่อ... มันกะมี “ข้อแม้”
สู้ “ฝีปาก” บ่ได้
เพราะโลกนี้... มันเลือกคนเว้าเก่ง มากกว่าคนเฮ็ดเก่ง

คนดี คนฮู้ คนซื่อ คนสู้
หลายเทื่อ... ถึก “สั่ง” ให้ไปอยู่ป่า
ถึก “ส่ง” ไปอยู่ไกล
เพียงเพราะ... เขาบ่ “มีปลอกคอ”

📌 โลกบ่ยุติธรรมเสมอ
หลายองค์กร... บ่ได้เลือก “ตามคุณค่า”
แต่เลือก “ตามราคาเส้น”

สิ่งเดียวที่เฮาทำได้
คือ... ฮักษาความดีไว้ให้แน่น
แม้โลกสิเลือกใช้คน “ใส่ปลอกคอ”
แต่เฮาขอเป็น “หมาเฝ้าบ้าน”
...ที่ซื่อสัตย์ต่อใจโตเองอยู่คือเก่า 🐕
*************************************************
85. เรื่อง "คุณธรรม" หลายเทื่อแพ้ "ผลประโยชน์"

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงจริงจัง หนักแน่น ปนสมเพชโลก):

ผลประโยชน์ลงโต
ต่อให้ “ชั่ว” ปานได๋...
กะถึกยกมือไหว้ ว่า “ดี”

แต่ถ้า “ผลประโยชน์บ่มี”
ถึงสิ “ดีแท้”
กะถึกเว้าว่า “ชั่ว” ได้คือกัน

นี่ล่ะ... “ใจคน”

🌍 โลกนี้...
บ่มีหยังที่ว่า “เป็นไปบ่ได้”
ขอแค่ผลประโยชน์... มัน “มากพอ”

มีกะ “คน”
จนนี่ “หมา”

เงิน... มันคือ “อำนาจ” ที่แท้จริง

📌 โลกมันเป็นจั่งซี้
คนเลยขาด “คุณธรรม”
...เพราะคุณธรรมมันบ่ซื้อข้าวได้
มันบ่มีเสียง
มันบ่มีเส้น

คนที่เงียบ... คนที่ดี...
หลายเทื่อเลย “ถึกเหยียบ” ให้อยู่ข้างล่าง

แต่ถ้าโตเฮายังมีหัวใจ
ให้ “อยู่นำดี”
แม้โลกสิอยู่ข้างเงิน
แต่เฮาขอ “อยู่ข้างความถูกต้อง”
*************************************************
86. เรื่อง ผู้ที่ลงมือจริง มีน้อย

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงสงบ หนักแน่น แต่นุ่มลึก):

ในโลกนี้...
คนที่ลงมือเฮ็ดจริง ๆ
มีอยู่น้อยหลาย

แต่ถ้าเฮา...
อยากเป็นหนึ่งในส่วนนั้น
เฮาต้อง “ชนะใจโตเอง” ให้ได้ก่อน

⛩️ เพราะ “ใจของเฮา”
...คือสนามรบที่ใหญ่ที่สุด

มันเต็มไปด้วยข้ออ้าง
เต็มไปด้วยความขี้คร้าน
เต็มไปด้วยเสียงที่ว่า... “ไว้พรุ่งนี้”

ผู้ใด๋... ชนะสงครามในใจโตได้
ผู้นั้น... คือ “ผู้ชนะที่แท้จริง”

บ่ต้องประกาศ
บ่ต้องเว้าให้ดัง
แค่ลงมือเฮ็ด... ทุกมื้อ ทุกย่างก้าว

นั่นล่ะ...
คือผู้ที่ “ยิ่งใหญ่กว่าคนใด”
แม้เงียบอยู่ในเงา
*************************************************
87. เรื่อง เพื่อน

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงจริงใจ หนักแน่น แบบเจนโลก):

อย่าเพิ่งเอิ้นไผว่า “เพื่อนแท้”
ถ้ายังบ่เคย “ลำบากนำกัน”

ตอนชีวิตดี...
ทุกคนคือ “คนฮัก”
แต่พอชีวิตเฮาพัง...
สิฮู้เลยว่า “ไผคือคนอยู่” และ “ไผคือคนหาย”

บางคนเข้ามาในนาม “มิตรภาพ”
แต่หัวใจเขา... มาฮับเอาแต่ “ผลประโยชน์”

เพื่อนที่แท้...
บ่แม่นคนที่มานั่งเฮาฮา
แต่คือคนที่ยืนข้างเฮา
...ตอนเฮานั่งฮ้องไห้อยู่คนเดียว

📌 เพื่อนแท้
บ่เคย “ฉุดรั้ง” เฮาไว้กับอดีต
แต่สิ “ดันหลัง” เฮาให้ไปหาฝัน

เพื่อนแท้
บ่เคย “เหยียบซ้ำ” ตอนเฮาพลาด
แต่สิ “กอดแน่น” ตอนเฮารู้สึกว่าโตบ่มีค่า

จงเลือกคบ...
คนที่อยู่ตอนเฮาไม่มีหยัง
บ่แม่นคนที่เข้ามาตอนเฮามีทุกอย่าง

เพราะ “เพื่อนแท้”
บ่หวังหยัง...
นอกจาก “หวังดี”
*************************************************
88. เรื่อง คนฉลาดจริง บ่จำเป็นต้องโชว์ แต่เขาเลือก “ซ่อน” เพื่ออยู่รอดและก้าวไกล

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงเบาแต่แน่น เงียบแต่เจ็บ):

“ยิ่งฉลาด... ยิ่งต้องแกล้งโง่”
ฟังเบิ่ง... มันย้อนแย้ง
แต่โลกมันเป็นจั่งซั้นจริง ๆ

คนที่ “ฉลาดเกินหน้า”
มักสิอยู่บ่ยืน
...เพราะเขา “รู้เยอะกว่าที่ควรฮู้”
เพราะเขา “เด่นเกินกว่าที่โลกสิยอมให้เด่น”

📌 คนฉลาดจริง
เขาสิรู้ว่า...
ตอนไหนควรเว้า ตอนไหนควรเงียบ
ตอนไหนควรเด่น ตอนไหนควรซ่อน
บางเทื่อ... เฮาสิรอด
กะเพราะเฮา “เงียบให้เป็น”
บ่แม่น “เว้าทุกอย่างที่เฮาฮู้”

แกล้งโง่ บ่ได้แปลว่าโง่
แต่มันคือ “กลยุทธ์”
ที่คนมีสมอง... เอาไว้ “ปกป้องหัว” โตเอง

โลกบ่ให้รางวัลกับคนรู้ทุกอย่าง
แต่โลกสิ “เปิดทาง”
ให้คนที่รู้ว่า... ตอนไหนควรซ่อนความรู้ไว้ใต้ยิ้มโง่ ๆ 😏
*************************************************
89. เรื่อง จิตที่นิ่ง คือเกราะเหล็กของคนใจสู้

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง เย็น แต่แฝงพลังหนักแน่น):

ถ้าไผสิ “ใส่ร้าย”
ให้เฮา... “นิ่ง”

ถ้าไผ “นินทา”
ให้เฮา... “เฉย”

ถ้าไผ “เสียดสี”
ให้เฮา... “อดทน”

ถ้าไผ “ดูถูก”
ให้เฮา... “อดกลั้น”

บ่ต้องไปโต้
บ่ต้องไปสน
ให้เฮา... ตั้งหน้าตั้งตา
เฮ็ดดี เฮ็ดหน้าที่ เฮ็ดงานของเฮาไป

📌 ความสุข
บ่ได้อยู่ที่ใจ “เขา”
แต่อยู่ที่ใจ “เฮา”

📌 ความเจริญ
กะบ่ได้เกิดกับชีวิต “เขา”
แต่มันสิ “เกิดกับชีวิตเฮา”
...ถ้าเฮา “นิ่งเป็น”

ส่วนเขา...
ถ้ายังเวียนวนอยู่กับ “นิสัยต่ำ”
สักมื้อหนึ่ง...
เขากะสิแพ้ภัยโตเอง

กรรมใคร... กรรมมัน
แต่ใจเฮา... ขอให้มันสงบและมั่นคงคือเก่า
*************************************************
90. เรื่อง ให้นิ่งแบบหิน ต่ำแบบหญ้า อ่อนแบบน้ำ และเมินแบบหมา

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนุ่ม เย็น แต่มั่นคง):

ให้ “อดทน” ได้คือ... ก้อนหิน
ให้ “ติดดิน” ได้คือ... กอหญ้า
ให้ “อ่อนโยน” ได้คือ... สายธารา
และให้ “เมินเฉย” ต่อคำเว้า คือ... หมา

⛰️ คำนินทา
มันกะคือ “ลม”
ลอยมา... เดี๋ยวมันกะ “ลอยไป”

ถ้าเฮาบ่ “สนใจ”
มันกะบ่ “ฝังในใจ” เฮาดอก

📌 อย่าเสียเวลาไปตอบโต้
เพราะคำเว้าเขา... มันคือของเขา
ใจเฮา... คือของเฮา

จงฮู้ไว้ว่า...
“สิ่งใด๋เฮาให้กับไผ”
...สิ่งนั้นกะสิเคิ่งกลับคืนมาหาเฮาคือกัน

ให้ดี... ได้ดี
ให้ร้าย... ได้ร้าย
ธรรมะ... มันยุติธรรมเสมอ
*************************************************
91. เรื่อง  “สารแห่งการอยู่รอดในโลกจริง”

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงชัด ถ้อยคำเด็ด แต่ไม่แค้น):

เฮาบ่จำเป็นต้องอธิบาย “ชีวิต” ให้ไผฟัง
ไผสิฮัก... ถึงสิเลวเขากะฮัก
ไผสิชัง... ถึงสิทำดีเขากะบ่เห็น

📌 ชีวิต... ขอแค่เฮา “มีความสุข” ในแบบของเฮา
บ่ไปเบียดเบียนไผ
...กะพอแล้ว

โลกจริง...
มันบ่ได้อ่อนโยนคือคำในหนังสือ
บางเทื่อ... มันกะ “ตบหน้าเฮา” จนเงิบ
จนใจต้องแข็ง
จนเฮาต้องเปลี่ยน

⛔ มาแบบใด๋... กะได้คืนแบบนั้น
แต่เฮาบ่ใช่คนร้าย
เฮาแค่เรียนรู้ว่า...
ถ้าบ่เอาตัวรอด
คนมันสิ “เหยียบเฮา” จนบ่เหลือซาก

สุดท้าย...
บ่ต้องเฮ็ดให้คนทั้งโลกเข้าใจ
ขอแค่เฮา “เข้าใจโตเอง”
และ “บ่ยอมให้ไผมารังแก”
...กะพอแล้ว
*************************************************
92. เรื่อง บางครั้ง การถอย = การชนะ

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงเบา สงบ แต่ทิ่มใจเบา ๆ):

ในชีวิตคนเรา
บ่จำเป็นต้อง “เถียง”
เพื่อสิให้ทุกอย่างมันชัดเจน

เพราะน้ำที่ใสโพด
มันกะ “บ่มีปลา”
...คนที่ใสสะอาดโพด
กะ “บ่มีไผอยากใกล้”

📌 ทะเลาะกับ “ครอบครัว”
ต่อให้เฮาชนะ
...ความฮักมันกะลดลง

ทะเลาะกับ “คนฮัก”
...สุดท้ายแม่นชนะ
แต่มันกะ “บ่หวานคือเก่า”

ทะเลาะกับ “หมู่”
ต่อให้เหตุผลถืก
แต่มิตรภาพ... กะอาจสิหลุดมือ

บางเทื่อ...
การ “ถอย” หนึ่งก้าว
มันกะพอให้ “ลมสงบ”
...ใจสงบ

เฮาเฮ็ดหน้าที่ของใจโต
ปล่อยให้ “โลก” เป็นคนตัดสิน

สีดำกะสีดำ
สีขาวกะสีขาว
มันบ่ต้องเว้าหลาย

ถ้าเฮาวาง...
“อคติ” กับ “ความยึดติด” ลงได้
ใจเฮาสิ “โล่งโพด” ขึ้นทันที
*************************************************
93. เรื่อง โลกเฮานี้ คนโง่บางคน...ดูฉลาดได้แค่เพราะเขารู้จัก "เงียบ"

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงเรียบสงบ ฟังแล้วข้างในขยับ):

เขาว่าไว้...
“คนเฮาแกล้งโง่ได้
แต่แกล้งฉลาด บ่ได้เด้อ”

สิ่งหนึ่ง...
ที่เฮาสิใช้กลบความโง่
...ให้เบิ่งดูฉลาดขึ้นได้
กะคือ “ความเงียบ”

📌 เงียบ... บ่ได้แปลว่าโง่
แต่บางเทื่อ
มันคือ “ความฉลาดทางอารมณ์”
ที่คนฉลาดแท้ ๆ เท่านั้น...สิฮู้วิธีใช้

คนเงียบ บ่ได้แปลว่าบ่ฮู้
แต่เขาเลือก... บ่เว้า
เพราะเขาฮู้ว่า... เว้าหลาย บ่ได้แปลว่าฉลาด

บางเทื่อ
“การเงียบ” นี่ล่ะ
คือคำตอบ... ที่ฉลาดที่สุด
*************************************************
94. เรื่อง คู่มือเข้าใจคนทั้งออฟฟิศ

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงจริงใจ หนักแน่น และให้แง่คิด):

"เสือ"... ถ่าสิใช้งาน
ต้องปล่อยเขาออกล่า
บ่ต้องบอกวิธี
เพราะเขาคือ “นักล่า” โดยกำเนิด

"ควาย"... ต้องป้อนหญ้า
ต้องลากไถ ต้องสั่ง ต้องจูง
อืด... แต่ถ่าใช่ทาง
เขากะสิถึกใช้

"หมา"... ต้องเอาใจ
ต้องให้อาหาร ให้นอนเฝ้าบ้าน
ภักดีดีหลาย แต่ชอบเลียปากนาย
และกะ “จับผิดเก่ง”

📌 ปัญหากะคือ...
หลายคน “ใช้เสือคือควาย”
“ใช้ควายคือหมา”
หรือ “ใช้หมาคือเสือ”
เลยวุ่นไปเบิด

เสือ... บ่ไถนา บ่เลียปาก
ควาย... บ่ล่าเหยื่อ บ่ประจบ
หมา... บ่สร้างอะไรของโตเอง
แต่ขยันเอาใจแทน

สุดท้าย...
โตเจ้าสิเป็นหยัง?
“เสือ” ที่สร้างอาณาจักรโตเอง
“ควาย” ที่ซื่อสัตย์แต่ถืกใช้ตลอด
หรือ “หมา” ที่อยู่ได้เพราะเลีย

ชีวิตมันสั้น
...เฮาสิเลือกอยู่แบบใด?
*************************************************
95. เรื่อง ศาสตร์แห่งการวางตำแหน่งชีวิต

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนุ่มลึก เบา ๆ แต่สะกิดใจ):

ต้นหญ้า...
ถ้าไปงอกอยู่ในกระถางดอกไม้
มันกะคือ “ส่วนเกิน” ที่บ่มีไผอยากเบิ่ง

แต่...
ถ้าหญ้าต้นเดียวกัน
มันไปอยู่กลางทุ่ง...
มันสิกลายเป็น “ความงาม” ที่เต็มพื้นที่

📌 คนเฮากะคือกันเด้...
บ่มีไผต่ำ บ่มีไผด้อย
ขอแค่... “อยู่ให้ถืกที่”
“อยู่ให้ถืกเวลา”

ยืนอยู่กับคนที่เบิ่งเห็นคุณค่า
โตเฮา... กะสิเปล่งแสงออกมาเอง

อย่าเสียเวลา
อยู่ในที่ที่ “เขาบ่เห็นเฮา”
เพราะบางเทื่อ...
โตเฮาบ่ด้อยดอก
...แค่ไปอยู่ผิดที่เท่านั้นเอง
*************************************************
96. เรื่อง ความฉลาดเชิงกลยุทธ์

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง ลึก ละเมียดแต่ทรงพลัง):

บางเทื่อ...
คนที่เบิ่งเบา...
คนที่บ่เว้า...
อาจเป็นคนที่ฉลาดที่สุดในห้องกะได้

เล่าปี่... แกล้งตกใจเสียงฟ้า
เพื่อให้ “โจโฉ” เบิ่งโตต่ำ

ชุนกวน... แกล้งโง่
เพื่อทดสอบ “ใจคนรอบข้าง”

ขงเบ้ง... แกล้งซื่อ
ให้ “จิวยี่” วางใจ
แล้ว “งานใหญ่กะบ่เสีย”

โลซก... แกล้งบ่ฮู้
เพื่อรักษาสันติภาพ ระหว่าง 2 ก๊ก

📌 คนฉลาด...
บ่จำเป็นต้องเว้าเก่ง
แต่ “เขาฮู้ว่าเมื่อได๋ควรเงียบ”
ฮู้ว่าเมื่อได๋... ควร “แกล้งโง่”

ส่วนคนขี้อวด...
บ่ทันมีงานจริง
ชีวิตกะสั้น...
เพราะเบิดพลังไปกับ “การโชว์”

จำไว้เด้อ...
“แกล้งโง่เป็น... คือกลยุทธ์ของคนหัวแหลม”
*************************************************
97. เรื่อง  “ลดอัตตา” และ “ยกสติ”

🎤 เสียงเล่า (โทนนุ่ม ละมุนใจ แต่กระแทกสำนึก):

คนยามมีเงิน...
บ่แม่นสิสุขคือกันเบิด
คนยามบ่มีเงิน...
กะบ่แม่นสิทุกข์คือกันเบิด

พอปวดฟัน
หมูเห็ดเป็ดไก่กะกินบ่ได้
พอยามป่วยไข้
เงินทองกองสูงกะบ่มีประโยชน์ดอก

ตะวันขึ้น...
บ่นว่าแดดฮ้อน
ตะวันตก...
กะบ่นว่ามืดบ่เห็นทาง

คนจนเบิ่งคนรวย
ว่าเขาโอ่อ่า ไร้น้ำใจ
คนรวยเบิ่งคนจน
ว่าเขาสมควรแล้วกับชีวิตแบบนั้น

สุดท้าย...
คนจนที่มีเงิน
กะฮู้ว่าเงินกะใช้แทนใจบ่ได้
คนรวยที่หมดตัว
บางคนกะโล่งใจคือปลดโซ่จากใจโตเอง

📌 ใจคน...
สุขหรือทุกข์ บ่ได้อยู่ที่เงิน
แต่มันอยู่ที่ “เฮาพอใจ” หรือ “เฮายังเปรียบเทียบอยู่”

ถ้าเฮาฮู้พอ
หลับได้สนิท
ยิ้มได้แม้บ่มีหยัง
...วันคืนกะกลายเป็นความสุขได้
*************************************************
98. เรื่อง ความแตกแยกของมนุษย์

🎤 เสียงเล่า (ช้า ชัด ลึก ซึมสะเทือน):

สมมุติว่า...
เฮาเอามดดำ 100 โต
กับมดแดง 100 โต
มาใส่ขวดแก้วใบเดียวกัน

ตอนวางเฉย ๆ กะอยู่กันดี...
แต่พอมีคนมา “เขย่าขวด” จัง ๆ
มดดำ มดแดง... กะเริ่มฆ่ากันเอง

เพราะมดแดงคิดว่า มดดำคือศัตรู
มดดำกะคิดว่า มดแดงคือภัย

แต่ความจริง...
“ศัตรูแท้ ๆ”
คือ “คนที่เขย่าขวดนั่นล่ะ”

📌 ในสังคมกะคือกัน
ก่อนที่เฮาสิแตกแยก
ก่อนที่เฮาสิเห็นกันเป็นข้าง เป็นฝ่าย
ลองหยุด แล้วถามโตเองเบิ่ง...

“ไผคือคนที่เขย่าขวด?”
*************************************************
99. เรื่อง สัจธรรมผู้กล้า

🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง หนักแน่น มีพลังในใจ):

"ลายของเสือ..."
มันบ่ได้เกิดจากขน...
แต่มันเกิดจาก “เนื้อใน”

คือจิตใจ... คือตัวตน... คือสิ่งที่มันเป็น

คือจั่งกับ “ความดีของคน”

มันบ่ได้อยู่ที่คำเว้า
บ่ได้อยู่ที่เปลือก
บ่ได้อยู่ที่เสื้อผ้า
หรือภาพลักษณ์ที่คนอื่นเขาเห็น

แต่มันเกิดจาก... “ความจริงใจ”

📌 คนที่ดี บ่ต้องเว้าหลาย
แต่อยู่กับไผ... เขากะฮู้สึกได้ว่า “ใจดี”

คนที่ลวง... ต่อให้แต่งโตดีปานใด๋
สุดท้าย... ใจมันกะซ่อนบ่ได้

เสือเถิงจะขนร่วง... ลายกะยังอยู่
คนเถิงสิหมดคำเว้า... ใจกะยังบอกโตเขาอยู่ดี
*************************************************
100. เรื่อง พญานาคกลางกระแสธารแห่งชีวิต

🎤 เสียงเล่า (ลุ่มลึก หนักแน่น อบอุ่นใจ):

แม่น้ำใด๋...
กะบ่สามารถขวางคน
ที่เคยข้าม... มหาสมุทรมาแล้ว

อุปสรรคใด๋...
กะบ่สามารถขวางคน
ที่ "เพียรพยายาม" แบบบ่ยอมแพ้

📌 ความพยายาม
มันสิเปลี่ยน “เป็นไปบ่ได้”
ให้กลายเป็น “สำเร็จได้”

ความอดทน
มันสิพาเฮาข้ามผ่าน
ปัญหาที่ว่าใหญ่... ใหญ่จนเหมือนขุนเขา

ใจที่มั่นคง
สิทำให้เฮาบ่หวั่น
บ่ไหว บ่ย่าน

และ... ความซื่อตรง
สิทำให้เจ้าดู “สง่างาม”
แม้เฮาบ่ต้องแต่งโตเลยสักนิดเดียว