26
« กระทู้ล่าสุด โดย aa เมื่อ พฤษภาคม 27, 2025, 03:10:20 PM »
27/5/68
76. เรื่อง กระจกบานใหญ่ที่สะท้อน “ใจคน”
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง ลึก ถืกใจแต่บ่โวยวาย):
มื้อมั่งมี...
อยู่ไส... คนกะอยากอยู่ใกล้
มื้อเสียหลัก...
ไปไส... คนกะเบิ่งโต บ่แม่นเบิ่งใจ
มื้อมีเงิน...
เอิ้นไผกะมา
ขอหยัง... กะได้ทันที
แต่มื้อบ่มี...
เงยหน้าเบิ่งหาไผ
เขากะ “เมินหน้า”
📌 อยากฮู้ใจคน...
ให้เบิ่งตอนที่เฮา “ทุกข์”
บ่ใช่ตอนที่เฮา “สุข”
ไผสิยืนเคียงข้าง...
ไผสิซ่อยดึงขึ้นมา
ไผ “หายไปคือบ่เคยฮู้จักกัน”
จำไว้เด้อ...
คนที่ “ยังอยู่” ตอนเฮาไร้ประโยชน์
...คือคนที่ควรรักษาไว้ให้ดีที่สุด
เพราะคนจริงใจ
สิอยู่แม้ว่า... เฮาบ่เหลืออิหยังเลย
*************************************************
77. เรื่อง มิตรแท้
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงอบอุ่น นุ่ม ซึมลึกแบบเว้ากับใจโตเอง):
ความสำคัญของ “เพื่อน”
บ่ได้อยู่ที่... มีหลายคน
แต่มันอยู่ที่... ตอนมืดมน เฮายังเหลือไผอยู่ข้าง ๆ
บางมื้อ... ชีวิตมันแย่
มันล้ม
มันบ่คือฝัน
แต่ถ้าเฮา “หันไป”
แล้วยังเห็น “ไผบางคน”
ที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือเก่า...
ให้เฮาฮู้ไว้เด้อ...
ว่าเฮายังโชคดี
ยังบ่แย่ปานได๋
เพราะบางคน...
เขาอยู่คนเดียวตอนล้ม
...บ่มีไผเลย
📌 เพื่อนที่ยังอยู่
...คือของมีค่า
คือ “ใจ” ที่ควรรักษา
คือ “บุญ” ที่ควรฮู้คุณ
โชคร้าย... มันผ่านไปได้
แต่ “เพื่อนแท้”... อยู่ไปนำใจเฮาอีกโดน
*************************************************
78. เรื่อง พลังของคนที่ตัดวงจรดราม่า แล้วเลือก “เดินหน้ามีความสุขแทน”
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงแน่วแน่ หนักแน่น แต่สงบ):
หมดยุคแล้วเด้อ...
นั่งโจมตีคนอื่น
...เอาเวลามานั่ง “ใส่ไฟ” ใส่คนที่เฮาบ่ชอบ
เกลียดไผ...
กะ “ปล่อยมันไป”
บ่ต้องด่า
บ่ต้องแข่ง
บ่ชอบไผ...
กะ “บ่ต้องคุย”
คือจังเฮาเลิกกินเผ็ด
กะบ่จำเป็นต้องด่า “พริก”
คนได๋ “บ่ดี”
กะ “บ่ต้องคบ”
สิเว้าว่าบ่คือใจ
สิกะบ่เสียเวลากับคนแบบนั้นอีก
🚶♂️ เดินหน้าต่อไป
ทำมาหากิน
เลี้ยงโต
เลี้ยงครอบครัว
...สร้างชีวิตให้ดี
เพราะสุดท้ายแล้ว...
สุขของเฮา... บ่ได้เกิดจากการเอาชนะใคร
แต่มันเกิดจาก...
การชนะใจโตเอง... แล้วอยู่ให้สบายใจ
*************************************************
79. เรื่อง "ผู้นำ" ไม่ได้วัดกันที่ตำแหน่ง หรือภาพลักษณ์
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงลุ่มลึก หนักแน่น แต่เว้าเรียบ ๆ):
คนที่เป็น “ผู้นำ” แท้ ๆ
คือคนที่... ถึกยอมรับ โดยบ่ต้องเว้าอวดโต
เขาบ่ต้อง “ขอให้คนฮัก”
แต่คนกะฮัก... เพราะใจเขา “มีให้”
📌 อย่าหลงไปกับ “หน้ากากคนดี”
เพราะถ้าคนโจร “สวมหน้ากาก”
เฮากะบ่ฮู้ดอก...
ว่าไผ “ดีแท้” หรือ “แค่แสดง”
ผู้นำบ่แม่นคนเสียงดัง
ผู้นำคือคนที่...
ยืนอยู่หน้าทีม แล้วเฮ็ดให้ทีมรู้สึก “ปลอดภัย”
⛔ เบิ่งคน... อย่าเบิ่งแต่ปาก
อย่าเบิ่งแต่ตำแหน่ง
อย่าเบิ่งแต่ภาพสวย ๆ ในโซเชียล
✅ ถ้าสิเลือกไผสักคน
ให้เบิ่งที่ “ใจ”
เบิ่งที่ “การกระทำตอนบ่มีคนเบิ่ง”
นั่นล่ะ...
สิบอกว่าเขาเป็น “ผู้นำจริง” หรือแค่ “คนถือธงหลอก ๆ”
*************************************************
80. เรื่อง คู่มือวางใจฉบับเร่งด่วน
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนุ่ม ละมุน ฟังแล้วใจเบา):
อิหยัง... ที่มัน “บ่สบายใจ”
กะอย่าเอามาคิดจนหลับบ่ลง
อิหยัง... สิเกิด
กะอย่าไป “ฝืนมันนัก”
บางเทื่อ... ปล่อยมันไหลไปคือเก่า
กะคือจั่งน้ำ
อิหยัง... ที่มัน “ขัดตา”
กะหลบตาบ้าง
บ่ต้องเบิ่งให้เครียดหัวใจ
อิหยัง... ที่ “หนักใจ”
กะอย่าเก็บมาคิดทุกเรื่อง
ใจเฮา... มันบ่ใช่ลังใส่หิน
อิหยัง... ที่ “ร้อนใจ”
กะปล่อยให้มันผ่าน
คือจั่งลมโกรก... เดี๋ยวมันกะสงบเอง
อิหยัง... ที่มัน “ทุกข์”
กะอย่าไปยึดมันไว้
เพราะยิ่งเฮากอดแน่น
มันยิ่งเจ็บ
อิหยัง... ที่มัน “บ่สำคัญ”
กะลืมมันบ้าง
...โตเฮา... สิได้ “เบาใจ” ขึ้นหน่อย
*************************************************
81. เรื่อง ความอดทน
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงอ่อนโยน ซึ้งใจ แต่หนักแน่น):
ภายใต้... “รอยยิ้มสดใส”
บางเทื่อ... มันกะคือ “ความอดทน”
ที่เฮาเอาไว้ปิด... บาดแผลใจโตเอง
ภายใต้คำว่า “บ่เป็นหยังดอก”
บางมื้อ... มันคือเสียงที่กลืน “น้ำตา” ลงคอ
เฮาบ่ฮู้ดอก...
ว่าคนที่ยิ้มอยู่ข้าง ๆ เฮา
เขา... “ฝืน” อยู่ปานใด๋
📌 ชีวิตแต่ละมื้อ
บ่แม่นว่าทุกคน “สู้ไหว” คือกัน
แต่...
สิ่งหนึ่งที่เฮาเชื่อได้เสมอคือ...
"เดี๋ยวมันกะสิผ่านไป"
ถ้าเฮา... ยัง “อดทน”
ยังยืน
ยังฮู้ว่า... โตเฮานี่ล่ะ
คือกำลังใจที่สำคัญที่สุด
วันนี้...
ขอส่งใจ... ให้คนที่ยิ้มทั้งที่ยังไหวบ่สุด
✌ อยู่เด้อ... เดี๋ยวดีขึ้น
✌ สู้เด้อ... เดี๋ยวมันผ่าน
✌ ฮักโตเองเด้อ... เพราะใจเฮากะสำคัญคือกัน
*************************************************
82. เรื่อง งานของเฮา “มีเกียรติ” เสมอ... ถ้าเฮาทำมันด้วยใจ
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงภูมิใจ หนักแน่นแต่ถ่อมตน):
“บ่มีอาชีพได๋ดอก... ที่ต่ำต้อย”
สิ่งที่ “ต่ำ” จริง ๆ
...คือ “ทัศนคติ” ของคนที่เหยียดอาชีพคนอื่น
เฮาเฮ็ดงานสุจริต
หาเลี้ยงโต
หาเลี้ยงครอบครัว
เลี้ยงลูก เลี้ยงพ่อแม่
นั่นล่ะ... คือ “งานที่สูงสุด”
🛠️ บ่ว่าเฮาสิเป็นช่าง
ขายข้าวแกง
ล้างห้องน้ำ
กวาดถนน
ทุกคน... กะคือ “ฟันเฟือง”
ที่ขับเคลื่อนโลกใบนี้คือกัน
บ่ต้องสนใจดอกว่าไผ “สิว่าเฮาเป็นจังได๋”
เพราะ “เป้าหมายของเฮา”
...มีแต่โตเฮานี่ล่ะ ที่เบิ่งเห็นชัดที่สุด
เฮ็ดไปนำใจ
ภูมิใจในอาชีพโต
และยืนให้มั่นในทางของเฮาเด้อ ✊
*************************************************
83. เรื่อง อย่าหลงลืมคนที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของเฮา
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงช้า หนักแน่น และซึ้งลึก):
อย่าลืมเด้อ...
คนที่เคยเป็น “บันได” ให้เฮาเหยียบขึ้น
แม้เขาสิอยู่ข้างล่าง... แต่เฮาขึ้นมาสูงได้ก็เพราะเขา
อย่าลืมเด้อ...
คนที่เคยเป็น “สะพาน” ให้เฮาก้าวข้าม
อุปสรรคต่าง ๆ ที่ผ่านมานั่น
บางเทื่อ... มีคนหนึ่งยืนให้เฮาข้ามอย่างบ่บ่น
อย่าลืมเด้อ...
คนที่เคย “เติมกำลังใจ” ตอนเฮาแทบสิบ่ไหว
ตอนน้ำตาหยดลงหมอน... ยังมีเสียงหนึ่งเว้ามาว่า “สู้นะ”
📌 จำไว้ให้ดีเด้อ
มื้อนี้เฮาอาจยืนได้ไกล
แต่บ่มีทางมายืนตรงนี้ได้
...ถ้าบ่มี “เขาเหล่านั้น”
ให้เฮาฮู้จัก “ก้มกราบในใจ”
ฮู้จัก “ขอบคุณ” แม้เขาบ่เว้าสักคำ
เพราะความสำเร็จที่แท้
...บ่ได้วัดที่ยืนสูงไส
แต่มันวัดจากว่า
เฮายังฮู้จัก “ใจต่ำ” ได้อยู่บ่
*************************************************
84. เรื่อง ฝีมืออย่างเดียว บางครั้งก็ไม่พอ
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง เรียบ แต่เจ็บลึก):
บางเทื่อ... “มีฝีมือ”
กะบ่ได้แปลว่า... สิ “มีประโยชน์”
“เก่ง” ปานได๋
ถ้า “นายบ่โปรด”
กะอาจถึก “เหยียบให้แบน” ได้คือกัน
ฝีมือ...
บางเทื่อ... มันกะมี “ข้อแม้”
สู้ “ฝีปาก” บ่ได้
เพราะโลกนี้... มันเลือกคนเว้าเก่ง มากกว่าคนเฮ็ดเก่ง
คนดี คนฮู้ คนซื่อ คนสู้
หลายเทื่อ... ถึก “สั่ง” ให้ไปอยู่ป่า
ถึก “ส่ง” ไปอยู่ไกล
เพียงเพราะ... เขาบ่ “มีปลอกคอ”
📌 โลกบ่ยุติธรรมเสมอ
หลายองค์กร... บ่ได้เลือก “ตามคุณค่า”
แต่เลือก “ตามราคาเส้น”
สิ่งเดียวที่เฮาทำได้
คือ... ฮักษาความดีไว้ให้แน่น
แม้โลกสิเลือกใช้คน “ใส่ปลอกคอ”
แต่เฮาขอเป็น “หมาเฝ้าบ้าน”
...ที่ซื่อสัตย์ต่อใจโตเองอยู่คือเก่า 🐕
*************************************************
85. เรื่อง "คุณธรรม" หลายเทื่อแพ้ "ผลประโยชน์"
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงจริงจัง หนักแน่น ปนสมเพชโลก):
ผลประโยชน์ลงโต
ต่อให้ “ชั่ว” ปานได๋...
กะถึกยกมือไหว้ ว่า “ดี”
แต่ถ้า “ผลประโยชน์บ่มี”
ถึงสิ “ดีแท้”
กะถึกเว้าว่า “ชั่ว” ได้คือกัน
นี่ล่ะ... “ใจคน”
🌍 โลกนี้...
บ่มีหยังที่ว่า “เป็นไปบ่ได้”
ขอแค่ผลประโยชน์... มัน “มากพอ”
มีกะ “คน”
จนนี่ “หมา”
เงิน... มันคือ “อำนาจ” ที่แท้จริง
📌 โลกมันเป็นจั่งซี้
คนเลยขาด “คุณธรรม”
...เพราะคุณธรรมมันบ่ซื้อข้าวได้
มันบ่มีเสียง
มันบ่มีเส้น
คนที่เงียบ... คนที่ดี...
หลายเทื่อเลย “ถึกเหยียบ” ให้อยู่ข้างล่าง
แต่ถ้าโตเฮายังมีหัวใจ
ให้ “อยู่นำดี”
แม้โลกสิอยู่ข้างเงิน
แต่เฮาขอ “อยู่ข้างความถูกต้อง”
*************************************************
86. เรื่อง ผู้ที่ลงมือจริง มีน้อย
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงสงบ หนักแน่น แต่นุ่มลึก):
ในโลกนี้...
คนที่ลงมือเฮ็ดจริง ๆ
มีอยู่น้อยหลาย
แต่ถ้าเฮา...
อยากเป็นหนึ่งในส่วนนั้น
เฮาต้อง “ชนะใจโตเอง” ให้ได้ก่อน
⛩️ เพราะ “ใจของเฮา”
...คือสนามรบที่ใหญ่ที่สุด
มันเต็มไปด้วยข้ออ้าง
เต็มไปด้วยความขี้คร้าน
เต็มไปด้วยเสียงที่ว่า... “ไว้พรุ่งนี้”
ผู้ใด๋... ชนะสงครามในใจโตได้
ผู้นั้น... คือ “ผู้ชนะที่แท้จริง”
บ่ต้องประกาศ
บ่ต้องเว้าให้ดัง
แค่ลงมือเฮ็ด... ทุกมื้อ ทุกย่างก้าว
นั่นล่ะ...
คือผู้ที่ “ยิ่งใหญ่กว่าคนใด”
แม้เงียบอยู่ในเงา
*************************************************
87. เรื่อง เพื่อน
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงจริงใจ หนักแน่น แบบเจนโลก):
อย่าเพิ่งเอิ้นไผว่า “เพื่อนแท้”
ถ้ายังบ่เคย “ลำบากนำกัน”
ตอนชีวิตดี...
ทุกคนคือ “คนฮัก”
แต่พอชีวิตเฮาพัง...
สิฮู้เลยว่า “ไผคือคนอยู่” และ “ไผคือคนหาย”
บางคนเข้ามาในนาม “มิตรภาพ”
แต่หัวใจเขา... มาฮับเอาแต่ “ผลประโยชน์”
เพื่อนที่แท้...
บ่แม่นคนที่มานั่งเฮาฮา
แต่คือคนที่ยืนข้างเฮา
...ตอนเฮานั่งฮ้องไห้อยู่คนเดียว
📌 เพื่อนแท้
บ่เคย “ฉุดรั้ง” เฮาไว้กับอดีต
แต่สิ “ดันหลัง” เฮาให้ไปหาฝัน
เพื่อนแท้
บ่เคย “เหยียบซ้ำ” ตอนเฮาพลาด
แต่สิ “กอดแน่น” ตอนเฮารู้สึกว่าโตบ่มีค่า
จงเลือกคบ...
คนที่อยู่ตอนเฮาไม่มีหยัง
บ่แม่นคนที่เข้ามาตอนเฮามีทุกอย่าง
เพราะ “เพื่อนแท้”
บ่หวังหยัง...
นอกจาก “หวังดี”
*************************************************
88. เรื่อง คนฉลาดจริง บ่จำเป็นต้องโชว์ แต่เขาเลือก “ซ่อน” เพื่ออยู่รอดและก้าวไกล
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงเบาแต่แน่น เงียบแต่เจ็บ):
“ยิ่งฉลาด... ยิ่งต้องแกล้งโง่”
ฟังเบิ่ง... มันย้อนแย้ง
แต่โลกมันเป็นจั่งซั้นจริง ๆ
คนที่ “ฉลาดเกินหน้า”
มักสิอยู่บ่ยืน
...เพราะเขา “รู้เยอะกว่าที่ควรฮู้”
เพราะเขา “เด่นเกินกว่าที่โลกสิยอมให้เด่น”
📌 คนฉลาดจริง
เขาสิรู้ว่า...
ตอนไหนควรเว้า ตอนไหนควรเงียบ
ตอนไหนควรเด่น ตอนไหนควรซ่อน
บางเทื่อ... เฮาสิรอด
กะเพราะเฮา “เงียบให้เป็น”
บ่แม่น “เว้าทุกอย่างที่เฮาฮู้”
แกล้งโง่ บ่ได้แปลว่าโง่
แต่มันคือ “กลยุทธ์”
ที่คนมีสมอง... เอาไว้ “ปกป้องหัว” โตเอง
โลกบ่ให้รางวัลกับคนรู้ทุกอย่าง
แต่โลกสิ “เปิดทาง”
ให้คนที่รู้ว่า... ตอนไหนควรซ่อนความรู้ไว้ใต้ยิ้มโง่ ๆ 😏
*************************************************
89. เรื่อง จิตที่นิ่ง คือเกราะเหล็กของคนใจสู้
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง เย็น แต่แฝงพลังหนักแน่น):
ถ้าไผสิ “ใส่ร้าย”
ให้เฮา... “นิ่ง”
ถ้าไผ “นินทา”
ให้เฮา... “เฉย”
ถ้าไผ “เสียดสี”
ให้เฮา... “อดทน”
ถ้าไผ “ดูถูก”
ให้เฮา... “อดกลั้น”
บ่ต้องไปโต้
บ่ต้องไปสน
ให้เฮา... ตั้งหน้าตั้งตา
เฮ็ดดี เฮ็ดหน้าที่ เฮ็ดงานของเฮาไป
📌 ความสุข
บ่ได้อยู่ที่ใจ “เขา”
แต่อยู่ที่ใจ “เฮา”
📌 ความเจริญ
กะบ่ได้เกิดกับชีวิต “เขา”
แต่มันสิ “เกิดกับชีวิตเฮา”
...ถ้าเฮา “นิ่งเป็น”
ส่วนเขา...
ถ้ายังเวียนวนอยู่กับ “นิสัยต่ำ”
สักมื้อหนึ่ง...
เขากะสิแพ้ภัยโตเอง
กรรมใคร... กรรมมัน
แต่ใจเฮา... ขอให้มันสงบและมั่นคงคือเก่า
*************************************************
90. เรื่อง ให้นิ่งแบบหิน ต่ำแบบหญ้า อ่อนแบบน้ำ และเมินแบบหมา
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนุ่ม เย็น แต่มั่นคง):
ให้ “อดทน” ได้คือ... ก้อนหิน
ให้ “ติดดิน” ได้คือ... กอหญ้า
ให้ “อ่อนโยน” ได้คือ... สายธารา
และให้ “เมินเฉย” ต่อคำเว้า คือ... หมา
⛰️ คำนินทา
มันกะคือ “ลม”
ลอยมา... เดี๋ยวมันกะ “ลอยไป”
ถ้าเฮาบ่ “สนใจ”
มันกะบ่ “ฝังในใจ” เฮาดอก
📌 อย่าเสียเวลาไปตอบโต้
เพราะคำเว้าเขา... มันคือของเขา
ใจเฮา... คือของเฮา
จงฮู้ไว้ว่า...
“สิ่งใด๋เฮาให้กับไผ”
...สิ่งนั้นกะสิเคิ่งกลับคืนมาหาเฮาคือกัน
ให้ดี... ได้ดี
ให้ร้าย... ได้ร้าย
ธรรมะ... มันยุติธรรมเสมอ
*************************************************
91. เรื่อง “สารแห่งการอยู่รอดในโลกจริง”
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงชัด ถ้อยคำเด็ด แต่ไม่แค้น):
เฮาบ่จำเป็นต้องอธิบาย “ชีวิต” ให้ไผฟัง
ไผสิฮัก... ถึงสิเลวเขากะฮัก
ไผสิชัง... ถึงสิทำดีเขากะบ่เห็น
📌 ชีวิต... ขอแค่เฮา “มีความสุข” ในแบบของเฮา
บ่ไปเบียดเบียนไผ
...กะพอแล้ว
โลกจริง...
มันบ่ได้อ่อนโยนคือคำในหนังสือ
บางเทื่อ... มันกะ “ตบหน้าเฮา” จนเงิบ
จนใจต้องแข็ง
จนเฮาต้องเปลี่ยน
⛔ มาแบบใด๋... กะได้คืนแบบนั้น
แต่เฮาบ่ใช่คนร้าย
เฮาแค่เรียนรู้ว่า...
ถ้าบ่เอาตัวรอด
คนมันสิ “เหยียบเฮา” จนบ่เหลือซาก
สุดท้าย...
บ่ต้องเฮ็ดให้คนทั้งโลกเข้าใจ
ขอแค่เฮา “เข้าใจโตเอง”
และ “บ่ยอมให้ไผมารังแก”
...กะพอแล้ว
*************************************************
92. เรื่อง บางครั้ง การถอย = การชนะ
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงเบา สงบ แต่ทิ่มใจเบา ๆ):
ในชีวิตคนเรา
บ่จำเป็นต้อง “เถียง”
เพื่อสิให้ทุกอย่างมันชัดเจน
เพราะน้ำที่ใสโพด
มันกะ “บ่มีปลา”
...คนที่ใสสะอาดโพด
กะ “บ่มีไผอยากใกล้”
📌 ทะเลาะกับ “ครอบครัว”
ต่อให้เฮาชนะ
...ความฮักมันกะลดลง
ทะเลาะกับ “คนฮัก”
...สุดท้ายแม่นชนะ
แต่มันกะ “บ่หวานคือเก่า”
ทะเลาะกับ “หมู่”
ต่อให้เหตุผลถืก
แต่มิตรภาพ... กะอาจสิหลุดมือ
บางเทื่อ...
การ “ถอย” หนึ่งก้าว
มันกะพอให้ “ลมสงบ”
...ใจสงบ
เฮาเฮ็ดหน้าที่ของใจโต
ปล่อยให้ “โลก” เป็นคนตัดสิน
สีดำกะสีดำ
สีขาวกะสีขาว
มันบ่ต้องเว้าหลาย
ถ้าเฮาวาง...
“อคติ” กับ “ความยึดติด” ลงได้
ใจเฮาสิ “โล่งโพด” ขึ้นทันที
*************************************************
93. เรื่อง โลกเฮานี้ คนโง่บางคน...ดูฉลาดได้แค่เพราะเขารู้จัก "เงียบ"
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงเรียบสงบ ฟังแล้วข้างในขยับ):
เขาว่าไว้...
“คนเฮาแกล้งโง่ได้
แต่แกล้งฉลาด บ่ได้เด้อ”
สิ่งหนึ่ง...
ที่เฮาสิใช้กลบความโง่
...ให้เบิ่งดูฉลาดขึ้นได้
กะคือ “ความเงียบ”
📌 เงียบ... บ่ได้แปลว่าโง่
แต่บางเทื่อ
มันคือ “ความฉลาดทางอารมณ์”
ที่คนฉลาดแท้ ๆ เท่านั้น...สิฮู้วิธีใช้
คนเงียบ บ่ได้แปลว่าบ่ฮู้
แต่เขาเลือก... บ่เว้า
เพราะเขาฮู้ว่า... เว้าหลาย บ่ได้แปลว่าฉลาด
บางเทื่อ
“การเงียบ” นี่ล่ะ
คือคำตอบ... ที่ฉลาดที่สุด
*************************************************
94. เรื่อง คู่มือเข้าใจคนทั้งออฟฟิศ
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงจริงใจ หนักแน่น และให้แง่คิด):
"เสือ"... ถ่าสิใช้งาน
ต้องปล่อยเขาออกล่า
บ่ต้องบอกวิธี
เพราะเขาคือ “นักล่า” โดยกำเนิด
"ควาย"... ต้องป้อนหญ้า
ต้องลากไถ ต้องสั่ง ต้องจูง
อืด... แต่ถ่าใช่ทาง
เขากะสิถึกใช้
"หมา"... ต้องเอาใจ
ต้องให้อาหาร ให้นอนเฝ้าบ้าน
ภักดีดีหลาย แต่ชอบเลียปากนาย
และกะ “จับผิดเก่ง”
📌 ปัญหากะคือ...
หลายคน “ใช้เสือคือควาย”
“ใช้ควายคือหมา”
หรือ “ใช้หมาคือเสือ”
เลยวุ่นไปเบิด
เสือ... บ่ไถนา บ่เลียปาก
ควาย... บ่ล่าเหยื่อ บ่ประจบ
หมา... บ่สร้างอะไรของโตเอง
แต่ขยันเอาใจแทน
สุดท้าย...
โตเจ้าสิเป็นหยัง?
“เสือ” ที่สร้างอาณาจักรโตเอง
“ควาย” ที่ซื่อสัตย์แต่ถืกใช้ตลอด
หรือ “หมา” ที่อยู่ได้เพราะเลีย
ชีวิตมันสั้น
...เฮาสิเลือกอยู่แบบใด?
*************************************************
95. เรื่อง ศาสตร์แห่งการวางตำแหน่งชีวิต
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนุ่มลึก เบา ๆ แต่สะกิดใจ):
ต้นหญ้า...
ถ้าไปงอกอยู่ในกระถางดอกไม้
มันกะคือ “ส่วนเกิน” ที่บ่มีไผอยากเบิ่ง
แต่...
ถ้าหญ้าต้นเดียวกัน
มันไปอยู่กลางทุ่ง...
มันสิกลายเป็น “ความงาม” ที่เต็มพื้นที่
📌 คนเฮากะคือกันเด้...
บ่มีไผต่ำ บ่มีไผด้อย
ขอแค่... “อยู่ให้ถืกที่”
“อยู่ให้ถืกเวลา”
ยืนอยู่กับคนที่เบิ่งเห็นคุณค่า
โตเฮา... กะสิเปล่งแสงออกมาเอง
อย่าเสียเวลา
อยู่ในที่ที่ “เขาบ่เห็นเฮา”
เพราะบางเทื่อ...
โตเฮาบ่ด้อยดอก
...แค่ไปอยู่ผิดที่เท่านั้นเอง
*************************************************
96. เรื่อง ความฉลาดเชิงกลยุทธ์
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง ลึก ละเมียดแต่ทรงพลัง):
บางเทื่อ...
คนที่เบิ่งเบา...
คนที่บ่เว้า...
อาจเป็นคนที่ฉลาดที่สุดในห้องกะได้
เล่าปี่... แกล้งตกใจเสียงฟ้า
เพื่อให้ “โจโฉ” เบิ่งโตต่ำ
ชุนกวน... แกล้งโง่
เพื่อทดสอบ “ใจคนรอบข้าง”
ขงเบ้ง... แกล้งซื่อ
ให้ “จิวยี่” วางใจ
แล้ว “งานใหญ่กะบ่เสีย”
โลซก... แกล้งบ่ฮู้
เพื่อรักษาสันติภาพ ระหว่าง 2 ก๊ก
📌 คนฉลาด...
บ่จำเป็นต้องเว้าเก่ง
แต่ “เขาฮู้ว่าเมื่อได๋ควรเงียบ”
ฮู้ว่าเมื่อได๋... ควร “แกล้งโง่”
ส่วนคนขี้อวด...
บ่ทันมีงานจริง
ชีวิตกะสั้น...
เพราะเบิดพลังไปกับ “การโชว์”
จำไว้เด้อ...
“แกล้งโง่เป็น... คือกลยุทธ์ของคนหัวแหลม”
*************************************************
97. เรื่อง “ลดอัตตา” และ “ยกสติ”
🎤 เสียงเล่า (โทนนุ่ม ละมุนใจ แต่กระแทกสำนึก):
คนยามมีเงิน...
บ่แม่นสิสุขคือกันเบิด
คนยามบ่มีเงิน...
กะบ่แม่นสิทุกข์คือกันเบิด
พอปวดฟัน
หมูเห็ดเป็ดไก่กะกินบ่ได้
พอยามป่วยไข้
เงินทองกองสูงกะบ่มีประโยชน์ดอก
ตะวันขึ้น...
บ่นว่าแดดฮ้อน
ตะวันตก...
กะบ่นว่ามืดบ่เห็นทาง
คนจนเบิ่งคนรวย
ว่าเขาโอ่อ่า ไร้น้ำใจ
คนรวยเบิ่งคนจน
ว่าเขาสมควรแล้วกับชีวิตแบบนั้น
สุดท้าย...
คนจนที่มีเงิน
กะฮู้ว่าเงินกะใช้แทนใจบ่ได้
คนรวยที่หมดตัว
บางคนกะโล่งใจคือปลดโซ่จากใจโตเอง
📌 ใจคน...
สุขหรือทุกข์ บ่ได้อยู่ที่เงิน
แต่มันอยู่ที่ “เฮาพอใจ” หรือ “เฮายังเปรียบเทียบอยู่”
ถ้าเฮาฮู้พอ
หลับได้สนิท
ยิ้มได้แม้บ่มีหยัง
...วันคืนกะกลายเป็นความสุขได้
*************************************************
98. เรื่อง ความแตกแยกของมนุษย์
🎤 เสียงเล่า (ช้า ชัด ลึก ซึมสะเทือน):
สมมุติว่า...
เฮาเอามดดำ 100 โต
กับมดแดง 100 โต
มาใส่ขวดแก้วใบเดียวกัน
ตอนวางเฉย ๆ กะอยู่กันดี...
แต่พอมีคนมา “เขย่าขวด” จัง ๆ
มดดำ มดแดง... กะเริ่มฆ่ากันเอง
เพราะมดแดงคิดว่า มดดำคือศัตรู
มดดำกะคิดว่า มดแดงคือภัย
แต่ความจริง...
“ศัตรูแท้ ๆ”
คือ “คนที่เขย่าขวดนั่นล่ะ”
📌 ในสังคมกะคือกัน
ก่อนที่เฮาสิแตกแยก
ก่อนที่เฮาสิเห็นกันเป็นข้าง เป็นฝ่าย
ลองหยุด แล้วถามโตเองเบิ่ง...
“ไผคือคนที่เขย่าขวด?”
*************************************************
99. เรื่อง สัจธรรมผู้กล้า
🎤 เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง หนักแน่น มีพลังในใจ):
"ลายของเสือ..."
มันบ่ได้เกิดจากขน...
แต่มันเกิดจาก “เนื้อใน”
คือจิตใจ... คือตัวตน... คือสิ่งที่มันเป็น
คือจั่งกับ “ความดีของคน”
มันบ่ได้อยู่ที่คำเว้า
บ่ได้อยู่ที่เปลือก
บ่ได้อยู่ที่เสื้อผ้า
หรือภาพลักษณ์ที่คนอื่นเขาเห็น
แต่มันเกิดจาก... “ความจริงใจ”
📌 คนที่ดี บ่ต้องเว้าหลาย
แต่อยู่กับไผ... เขากะฮู้สึกได้ว่า “ใจดี”
คนที่ลวง... ต่อให้แต่งโตดีปานใด๋
สุดท้าย... ใจมันกะซ่อนบ่ได้
เสือเถิงจะขนร่วง... ลายกะยังอยู่
คนเถิงสิหมดคำเว้า... ใจกะยังบอกโตเขาอยู่ดี
*************************************************
100. เรื่อง พญานาคกลางกระแสธารแห่งชีวิต
🎤 เสียงเล่า (ลุ่มลึก หนักแน่น อบอุ่นใจ):
แม่น้ำใด๋...
กะบ่สามารถขวางคน
ที่เคยข้าม... มหาสมุทรมาแล้ว
อุปสรรคใด๋...
กะบ่สามารถขวางคน
ที่ "เพียรพยายาม" แบบบ่ยอมแพ้
📌 ความพยายาม
มันสิเปลี่ยน “เป็นไปบ่ได้”
ให้กลายเป็น “สำเร็จได้”
ความอดทน
มันสิพาเฮาข้ามผ่าน
ปัญหาที่ว่าใหญ่... ใหญ่จนเหมือนขุนเขา
ใจที่มั่นคง
สิทำให้เฮาบ่หวั่น
บ่ไหว บ่ย่าน
และ... ความซื่อตรง
สิทำให้เจ้าดู “สง่างาม”
แม้เฮาบ่ต้องแต่งโตเลยสักนิดเดียว
กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้