33
« กระทู้ล่าสุด โดย admin เมื่อ พฤษภาคม 14, 2025, 09:47:13 AM »
14/05/68
1. ชื่อเรื่อง คนบางคน… เฮากะพยายามฮัก
เสียงเล่า (สำเนียงอีสานนุ่มนวล ให้พลังใจ):
คนบางคน...
เฮากะพยายามฮัก... พยายามเข้าใจ
พยายามอดทน... ยืนอยู่ข้างเขาตลอด
แต่ว่า... ความอดทนกะคือเส้นด้าย
มันบาง... มันขาดได้
บ่แม่นว่าเฮาบ่ฮัก...
บ่แคร์... แต่ถ้าใจมันเจ็บ
มันท้อ... จนฮอดจุดที่มันบ่ไหว
สุดท้าย... คนที่เคยอยู่
กะอาจต้องเลือกเดินออกมา
จำไว้เด้อ...
การจากลา... บ่ได้แปลว่าแพ้
แต่มันอาจเป็นการรักษาใจเจ้าของ
ให้อยู่รอด... และมีฮอยยิ้มต่อไป
เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังอดทน
จำไว้... ถ้ามันถึงที่สุด
กะบ่เป็นหยัง ที่สิถอย... เพื่อหายใจอีกเทื่อ
2.เรื่อง ในวันที่มึงมีเงิน
เสียงเล่า (อีสานเรียบ ๆ ปนเจ็บ ๆ แต่ให้สติ):
ในวันที่มึงมีเงิน... มีของ... มีทุกอย่าง
มึงอยู่ไส... กะมีแต่คนอยากใกล้
อยู่ไส... กะมีแต่คนเว้าเพิ่นดี
แต่พอวันหนึ่ง... มึงล้ม
มึงหมดตัว... เสียหลัก
บ่มีอิหยังเหลือ
กะคือวันเดียวกัน... ที่คนหลายคนหายไป
แม้แต่คนที่เคยฮัก
เคยสัญญา... ว่าสิบ่ไปไส
ยังถิ่มมึงไว้... แล้วกะหายหัวบ่เหลียวเบิ่ง
เรื่องแบบนี้... เจ็บเด
แต่กะสอนให้เฮาฮู้ว่า
ไผฮักของ
ไผฮักเฮา
เงินมันซื้อได้หลายอย่าง
แต่ซื้อ “ใจแท้ ๆ” บ่ได้
จำไว้เด้อ...
อย่าเสียใจนำคนที่จากไปตอนเฮาบ่มี
ให้ภูมิใจ... กับคนที่ยังอยู่
ตอนเฮาหมดทุกอย่าง
เพราะเขานั่นล่ะ... คือ "ของแท้" ที่มึงควรรักษาไว้
3. เรื่อง เหรียญมันมีสองด้าน แต่คนแบบกูมีสามด้าน
เสียงเล่า (น้ำเสียงจริงจัง มีพลัง):
เหรียญ... มันมีแค่สองด้าน
แต่คนแบบกู... มีตั้งสาม
ด้านแรก... คือ "ด้านเงียบ"
เอาไว้ใช้กับคนที่กูบ่ฮู้จัก
กูสิเว้าบ่หลาย... เงียบไว้ก่อน
เบิ่งสถานการณ์
ด้านที่สอง... คือ "ด้านม่วน เฮฮา"
อันนี้... กูเก็บไว้ให้คนที่กูฮัก
คนที่สนิท คนที่เข้าใจกัน
ยิ้มกันได้ หัวกันได้
แต่มันยังมีอีกด้าน...
ด้านสุดท้าย... มืดที่สุด
นั่นคือ "ด้านที่กูใช้กับคนที่มาทำร้ายกูก่อน"
กูบ่ได้ร้ายกับไผก่อน
แต่ถ้าไผเปิดก่อน... กะบ่มีถอย
จำไว้เด้อ...
อย่าตัดสินกูจากด้านเดียวที่มึงเห็น
เพราะกู... มีกว่านั้น
4. เรื่อง ในวันที่มึงตั้งใจทำดีอะ มักไม่มีคนพูดถึง
เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง ๆ แต่ลึกและแรง):
ในวันที่มึง... ตั้งใจทำดี
ตั้งใจช่วย ตั้งใจฮัก ตั้งใจให้
แต่เชื่อบ่... แทบสิไม่มีไผเว้า
คนมักสิเห็นแต่ตอนที่มึง... "พลาด"
เหี้ยนิดเดียว...
บางเทื่อ... มึงกะบ่ได้ตั้งใจนำ
แต่เขาจำ... แล้วเขากะเอาไปเว้าต่อ
สิบ่หยุด
สิบ่ฟัง
สิบ่ถามเหตุผล
สิบปีกะยังเอาไปเว้า
ทั้งที่มันเป็นแค่ “ครั้งหนึ่ง”
ที่มึงกะเจ็บคือกัน
โลกนี่... มันเป็นแบบนั้นแหละ
มันจำความผิด... มากกว่าความดี
แต่ฟังเด้อ...
อย่าไปเสียเวลากับคนที่เห็นแค่มุมต่ำของมึง
ให้มึงเดินต่อ...
แล้วใช้ชีวิตเงียบ ๆ
อย่างคนที่เคยล้ม... แล้วลุกขึ้นมาได้เอง
5. เรื่อง ชีวิตไม่ประสบความสำเร็จก็ไม่เป็นไร
เสียงเล่า (อีสานนุ่มนวล สงบ ใจเย็น):
ชีวิต... บ่ได้ประสบความสำเร็จ
กะบ่เป็นหยังดอก
บางเทื่อ... แค่เฮายังมีลมหายใจ
ยังอยู่ต่อได้
กะถือว่า... "ชนะ" แล้วเด้อ
เฮาบ่ได้เกิดมา... เพื่อแข่งกับไผ
อย่าวัดชีวิตโตเอง
ด้วยไม้บรรทัดของคนอื่น
ความสำเร็จของเขา
อาจบ่แม่นเป้าหมายของเฮาเลยกะได้
บ่มีบ้านหลังใหญ่
บ่มีของแบรนด์หรู... กะบ่เป็นหยัง
ถ้าเฮายังหัวเราะได้
ยังฮักไผเป็น
ยังนอนหลับอย่างสงบ
นั่นล่ะ... คือ "ทรัพย์"
ที่เต็มหัวใจแล้ว
ล้มแล้วลุกบ่ไหว...
กะนอนพักก่อน
ชีวิต... มันบ่แม่นสนามแข่ง
ที่ไผฮอดเส้นชัยก่อนคือผู้ชนะ
มันคือการเดินทาง
ที่ต้องฮู้จัก "หยุด"
ฮู้จัก "ช้า"
ฮู้จัก "หายใจ"
บ่มีไผ... จำคนที่สำเร็จทุกคนได้ดอก
แต่คนที่เป็น “แสงเล็ก ๆ”
ให้ไผในวันที่มืดที่สุด...
คนนั้นแหละ
สิอยู่ในใจคนไปโดน
บางคนสำเร็จไว...
แต่เหนื่อยจนลืมหายใจ
บางคนช้า... แต่ยิ้มได้ทุกก้าว
อย่าอิจฉาภาพลวงตาในโซเชียล
มีความสุขกับ "โลกจริง" ของโตเองดีกว่า
ชีวิตที่ยังบ่สำเร็จ...
กะยังมีสิทธิ์ “มีความหมาย” ได้อยู่
เพราะความหมายของชีวิต
มันบ่ได้อยู่ที่ยอดเงินในบัญชี
แต่มันอยู่ที่...
“หัวใจเฮายังอยากมีชีวิตอยู่บ่?”
...นั่นต่างหากเด้อ
6. เรื่อง ถ้าอยากรู้ธาตุแท้ของใคร… ให้เขาคิดว่าเราไม่มีประโยชน์อะไรกับเขาเลย
เสียงเล่า (อีสานเรียบ ๆ ลึก ๆ สะท้อนใจ):
ถ้าเฮา... อยากฮู้ธาตุแท้ของไผสักคน
เฮาบ่ต้องไปซัก ไปถาม ไปค้นหาอิหยังดอก
แค่... เฮาเงียบ
แค่... เฮาทำโตต่ำ
แค่... เฮาทำให้เขาคิดว่า
"เฮาบ่มีประโยชน์หยังสำหรับเขา"
บ่มีอำนาจ
บ่มีเงิน
บ่มีของ
บ่มีอย่างใดที่เขาสิเอาไปต่อยอดได้
เมื่อนั้นแหละ...
เขาสิเริ่มแสดงธาตุแท้ออกมา
ถ้าเขายังให้เกียรติ ยังถนอมน้ำใจ
นั่นคือคนที่มีหัวใจดีแท้
แต่ถ้าเขาเหยียบเฮา
เหยียดเฮา
หรือทำเป็นบ่เห็นค่า
นั่นล่ะ... คือเขาแท้ ๆ
จำไว้เด้อ...
นิสัยคน... บ่ได้วัดตอนเฮารุ่ง
แต่มันวัดกันตอนที่... เฮาด้อยกว่าเขาทุกอย่าง
7. เรื่อง ในวันที่ผมตายแล้ว อย่ากอดผม เพราะผมไม่รู้สึก
เสียงเล่า (น้ำเสียงนิ่ง ลึก ซึมซับ):
ในวันที่ผมตายแล้ว...
อย่ากอดผมเด้อ
เพราะผม... บ่ฮู้สึกแล้ว
บ่ต้องเอาดอกไม้มาให้
บ่ต้องน้ำตา
บ่ต้องคำเว้าอ้อมอารี
เพราะ... ผมบ่ได้ยินอีกแล้ว
ถ้าสิฮักกัน...
กอดกันตั้งแต่วันนี้
เว้าดี ๆ กัน ตั้งแต่ยังมีลมหายใจ
อย่ารอจนคนตาย
ค่อยมาใส่ใจ
คนตาย... สิไปไส
กะบ่ได้หันหลังกลับมาฟัง
แต่คนที่ยังอยู่...
ฟังได้ รู้สึกได้
และอาจยังรอคำ "ขอโทษ" หรือ "ขอบคุณ" จากเฮาอยู่
จำไว้เด้อ...
อย่าให้ความฮู้สึกดี ๆ
กลายเป็น "ของฝากให้วิญญาณ"
8. เรื่อง วันที่ทุกอย่างดูพัง... อาจเป็นวันที่ชีวิตกำลังสร้างเราให้แกร่งขึ้น
เสียงเล่า (น้ำเสียงอ่อนโยน มั่นใจ มีพลังใจ):
มื่อใด๋... ที่ทุกอย่างในชีวิตดูพัง
เฮาอยากให้มึงจำไว้เด้อ...
ว่านั่น... อาจเป็นมื่อที่ชีวิต
กำลังปูพื้นฐาน... ให้มึง "แกร่ง" ขึ้น
อย่าเกลียด... วันที่มันแย่
อย่าหนี... จากความผิดหวัง
เพราะมันคือบทเรียน
ที่สำคัญ... ก่อนมื้อที่สิ่งดี ๆ สิเดินมาฮอด
ทุกความเจ็บปวด
ทุกน้ำตา
ทุกคำถามในใจ...
มันกำลัง "หล่อหลอม" มึง
ให้โตเป็นคนใหม่
ที่แข็งแรงกว่าเดิม
จำไว้เด้อ...
ความพังวันนี้
อาจเป็นรากฐานของ “ความภูมิใจ”
ในวันหน้า
9. เรื่อง การฮักไผสักคน
“การฮักไผสักคน… มันบ่แม่นแค่การได้อยู่ใกล้
แต่มันคือการยินดี… ยามเขายิ้ม ยามเขาพ้อความสุข
บางเทื่อ…
การฮักกะคือการยอมให้เขาไปพ้อคนที่เขาเลือก
แม้คน ๆ นั้น… สิบ่แม่นเฮา
มันเจ็บเด้… แต่มันกะคือความจริง
เฮาเฮ็ดได้แค่ภาวนา
ขอให้เขาพ้อแต่สิ่งดี ๆ
ให้เขามีรอยยิ้มในทุกมื้อ ที่บ่มีเฮาอยู่ข้าง ๆ
เพราะว่า…
คนที่ฮักจริง
เขาสิกล้าปล่อยมือ
ถ้าหัวใจมันฮู้ว่า… นั่นแหละคือทางที่เขาสิสุขที่สุด”
10. คนบางคน เข้มแข็งหลาย
“คนบางคน… เข้มแข็งหลาย
อดทนได้ทุกอย่าง
ยิ้มทั้งที่น้ำตาในใจมันไหลบ่หยุด
แต่ว่าเด้อ…
ถึงสิเป็นคนแกร่งปานใด๋
ถ้าใจมันบ่ไหว… มันกะต้องมีมื้อที่หยุด
อย่าฝืนโตเองจนลืมว่า
เฮากะเป็นแค่คนธรรมดา
ที่มีหัวใจ มีความรู้สึก
ถ้าเหนื่อย… พักได้เด้อ
ถ้าท้อ… ร้องไห้ได้บ่ผิด
ขอแค่เจ้าอย่าทิ้งความหวัง
เพราะฟ้าหลังฝน… มันบ่เคยลืมทางกลับมาหาแสงแดด”
11. เรื่อง คนที่เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่
คนที่เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่
มันบ่ได้รวยดอกเด้อจ้า
เพราะคนเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ ส่วนมาก
เขาบ่ได้มีเงินเดือน
เขามีเงินรายปี
ถ่าบ่ได้ขายข้าว ขายมัน ขายยาง
กะจักสิไห่เขาเอาเงินมาจากไส
มาจุนเจือครอบครัว
หากินพอคุ้มปากครอบครัวจะของกะยังบ่พอ
ยังต้องเลี้ยงปากพ่อแม่อีก
เขามีปัญญาส่งลูกเต้า
เรียนจบ ปวส. จบปริญญาตรี
กะดีพอแฮงแล้ว
ส่วนคนที่บ่ได้เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่
พวกเจ้าเฮ็ดงานเบิดปี เหมิดซาด
จักส่งเงินไห่พ่อแม่ใช้จักบาท หรือบ่
เลี้ยงแต่ปากท้องของครอบครัวจะของ
บ่ได้สนใจพ่อแม่
บางคนกะส่งอยู่ดอก
ห้าร้อย พันหนึ่ง ต่อเดือน
ถามว่า มันพอใช้บ่ล่ะ?
มันกะบ่ได้พอใช้ดอก
คนที่บ่ได้เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่
บ่ได้เหมิดอิหยังปานนั่น
กะว่าสิเฮาลำบากคัก ยากคัก บ่มีเงิน
ขนาดเจ้าเลี้ยงแต่ครอบครัวเจ้า
เจ้ากะยังว่าว่าบ่มี
บาดผุเขาเลี้ยงพ่อแม่
บ่มีรายได้อิหยัง
เจ้ากะยังคิดว่าเขารวย
สิเอาม่องได๋มารวยจ้า
คนที่เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่
เขาบ่ได้รวยดอก
แต่แม่นสิทุกข์ สิยากปานได๋
สิป๋าถิ่มกะบ่ได้
ย่อนความผูกพัน
คนมันบ่ได้เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่
มันบ่ได้ผูกพัน
มันบ่ฮู้จักดอกว่า
คนเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ เขาฮู้สึกจั่งได๋
เคียด
น้อยใจ
เสียใจ ปานได๋
กะต้องอดทนอยู่
อดทนสู้
เหลือใจกะเถียงบ่ได้
ได้แต่ไปลี้ไห่อยู่ผุเดียว
นี่คือ ความจริง ค่า
งดโลกสวย
ไห่แนมโลกตามความเป็นจริง
ไผไผกะทำมาหากิน
พอม่มมื้อ ม่มเว็นไป ซื่อ ๆ
ประทังชีวิตไห่รอดไปแต่ละมื้อ
มันกะบุญหลายแล้ว
สุมื่อนี่ แฮ่งอยู่ในยุค
ข้าวยาก หมากแพง
ออกจากเฮือนไป
กะต้องใช้เงิน
พ่อแม่กะใช่ว่า สิบ่ป่วย
ไปหาหมอ
กะค่าน้ำหมูก น้ำมัน
ค่ากิน ค่าอยาก
ปานนั่น คนบ่ได้เลี้ยงพ่อแม่
กะบ่เคยแม้แต่สิส่งเงินไห่
ยังสิมาว่า คนเลี้ยงพ่อแม่ ดูแลพ่อแม่
บ่ดี นั่น นู่น นี่
เซาเว้าซะ
ว่าไห่คนที่เขาเลี้ยงดูพ่อแม่เด้อ บาดนี่
พวกเขาเฮ็ดดีที่สุดแล้ว
คันเฮ็ดบ่ได้คือเขา
กะอย่าเว้า
เพราะคนที่เลี้ยงดูพ่อแม่ส่วนใหญ่
บ่เคยสบายใจ
เพราะพ่อแม่ส่วนใหญ่
สิบ่ฮักคนเลี้ยงดู
แต่ไปฮักคนที่บ่ได้เลี้ยง
คนที่เลี้ยง
เพิ่นเว้าบ่เคยรักษาน้ำใจ
แต่สำหรับคนที่อยู่ไกล
เพิ่นแพงหลาย
ปานหน่วนตาพุ่นเด้อ
12. เรื่อง อยากเว้าหยัง กะเว้าโลด
อยากเว้าหยัง กะเว้าโลด
เว้าหยัง เว้าใส่ร้ายป้ายสี
กะเว้าโลด
บ่แคร์ขี้ปากของคนดอก
ถ่าเฮาแคร์ขี้ปากของคน
คงสิบ่ใหญ่ขึ้นมาปานนี้ดอก
ใหญ่ด้วยคำข้าวเด้อ
บ่ได้ใหญ่ย้อนคำคน
เก็บปากเอาไว้กินข้าว
สิยังมีประโยชน์กว่าหลาย
ก่อนสิเอามาใช้นินทา
เว้าพื้นกูนั่นน่ะ
13. จั่งได๋กะฝากไว้เอาแน่เด้อพี่น้อง
จั่งได๋กะฝากไว้เอาแน่เด้อพี่น้อง
คนเฮา
ยามมีชีวิต หรือยามเก็บได้
กะอย่างประมาท
มีเงิน
กะไห่รู้จักเก็บ
ในยามที่เฮาลำบาก
สิได้บ่ต้องไปหวังพึ่งพาคนอื่น
เพราะว่า…
ตอนเฮาบ่มี
เฮาไปหยิบยืมผุได๋ กะบ่ได้
ยามเฮามี
เฮากะต้องรู้จักเก็บ
อย่างเช่นว่า
คนที่ถึกรางวัล… ลอตเตอรี่
เห็นบ่ครับ?
รางวัลใหญ่ หกล้าน สิบสองล้าน
ถ้าใช้เงินบ่เป็น
สุดท้ายแล้ว
กะกลับมาอยู่หม่องเก่า
นี่แหละพี่น้อง
เพิ่นว่า… การบริหารเงิน
มันเป็นสิ่งที่สำคัญ
เวลามีเงิน อย่าไปหลงละเลิง
เวลามีเงิน อย่าหน้าใหญ่หลาย
เวลามีเงิน อย่าห้าวหลาย
ต้องคิดว่า…
เงินตรงนี้
สิเอาไปต่อจังใด๋
ให้มันงอกเงยขึ้น
บ่แม่นว่า…
มีเงินเจ็ด แปด เก้าแสน
ไปซื้อรถคันหนึ่ง
เหมิดจ้อย!
นั่นเด้พี่น้อง! มันเป็นจั่งซั่นเด้
ความักไผ ความมักมันนั่นล่ะ
แต่ว่า… เวลาบัดเฮาบ่มี
นั่นเด้… มันยากเด้พี่น้อง!
นี่ล่ะ…
เพิ่นถึงบอกว่า
ยามมี… ไห่รีบเก็บ
ใช้ชีวิต
อย่าใช้ประมาทหลาย
มองเบิ่งอนาคตนำแน่
ว่างานที่เฮาทำ
มันแน่นอนหลายปานใด๋
งานทุกมื้อ…
อย่าคิดว่ามันสิแน่นอน
ขายของออนไลน์กะคือกัน
บ่แม่นว่า…
เงินสิเข้ามาตลอด
มันบ่คือขายของกินเด้ะ
ขายเสื้อผ้า
ขายหยังกะตาม
บ่แม่นว่า ขายได้ตลอดเวลา
จั่งได๋กะฝากเอาไว้แน่เด้อ
ขอให้เฮาทุกคน อยู่รอด อยู่ดี มีใช้ มีเก็บ
บ่ต้องเดือดร้อนไผ… นั่นล่ะคือความมั่งมีที่แท้จริง
14. เรื่อง ชีวิตของคนเฮา มันสั้น
ชีวิตของคนเฮา มันสั้น
ผิดใจกัน
ไห่รีบเคลียร์
สงสัยอิหยัง
ไห่ถาม
รักและคิดฮอด
กะไห่บอก
อภัยได้
กะอภัย
เผื่อวันพรุ่งนี้
…เฮาสิบ่ได้พูดอิหยังกันอีกเลย
บ่สำคัญดอก
ว่าตอนคุณรวย
ผุได๋สิอยู่กับคุณ
แต่มาสำคัญที่ว่า
ตอนที่คุณบ่เหลืออิหยัง…
ผุได๋ยังอยู่เคียงข้างคุณ
15. เรื่อง ของพ่อแม่
ฟังเอาไว้บ้าง กะดีนะครับ... เรื่องของพ่อแม่
บางคน
ไม่เคยพูดจาดีกับพ่อแม่
แต่กับคนอื่น
อ่อนน้อมถ่อมตน
บางคน
กับพ่อแม่ ตระหนี่ถี่เหนียว
แต่กับเพื่อนฝูง
จ่ายถึงไหน ถึงกัน
บางคน
กับพ่อแม่ไม่เคยรักษาน้ำใจ
แต่กับคนทั่วไป
มารยาทดี๊ดี
บางคน
มองพ่อแม่คือภาระ
แต่กับคนอื่น
ยอมเสียสละได้ทุกอย่าง
บางคน
คิดว่า... การบอกรักพ่อแม่ มันน่าอาย
แต่กับคนอื่น
พูดหวานได้ สารพัด
บางคน
มองความห่วงใยของพ่อแม่
ว่าน่ารำคาญ
แต่วิ่งไปหา
ความห่วงใยจากใครก็ไม่รู้
บางคน
ไม่เคยรู้สึกขอบคุณ
ที่พ่อแม่ทำทุกอย่างให้
แต่กลับไปซาบซึ้งใจ
เวลา "คนอื่น" ทำดีด้วย
แค่เพียงเล็กน้อย
บางคน
ไม่เคยแคร์เลย
ว่าทำให้พ่อแม่เสียใจแค่ไหน
แต่ดันไปแคร์
ความรู้สึกของคนทั้งโลก
จำไว้
ต่อให้ "คนทั้งโลก" หันหลังให้คุณ
จะมีแค่ "สองคน"
ที่พร้อมจะเข้าใจ และรักคุณ
แม้ในวันที่คุณ… ไม่น่ารัก
อย่าได้คิด
ในวันที่ "ไม่มีพ่อแม่" ดูแล
จงบอกรักพ่อแม่
จงโอบกอดท่าน
จงพาท่านไปเที่ยว
อย่ารอ
จนถึง “วันสุดท้าย”
แล้วค่อยบอกรัก
แล้วค่อยหาอะไรมื้อพิเศษให้ท่านกิน
วันนั้น…
อาจเป็น "วันที่เสียใจที่สุด"
อย่าคิด…
ว่าจะมีโทรศัพท์เครื่องไหนไหม
ที่สามารถโทรหาคนบนฟ้าได้
เพราะมันก็... “สายไปแล้ว” ครับ
มัน…
ย้อนเวลากลับไปบ่ได้
ตราบใดที่ยังมีพ่อแม่
จงรักท่านให้มาก ๆ
เพราะเมื่อ “วันสุดท้าย” มาถึง
เฮาอาจ...
บ่ได้ทำสิ่งที่เฮาอยากทำให้ท่าน
อีกเลยก็เป็นได้
16
กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้